Polska I Srael.

Polska w wielkim niebezpieczeństwie.

Pasożydowska odbudowa od nowa

Proszę psłuchać wypowiedzi dudy podczas ostatniej wizyty w USA. Ja jako Polak, Lechita słucham tego i jestem w szoku co on mówi. Mianowicie twierdzi, że Rosja napadła na Gruzję i Ukrainę. Prezydent Polski oficjalnie wypowiada, ostrzerstwa, kłamstwa w obec Rosji. Na arenie międzynarodowej szkaluje Rosję. Czym to się może skończyć dla Polaków mieszkających na terytorium Polski? Polacy skończy się to atakiem Rosjan na Polskę i właśnie oto chodzi pasożydom, którzy rządzą w Polsce. Ten obłąkaniec pasożydowski, Naród Polski i Polskę ma gdzieś jego celem jest stworzenie  na terytorium Polski Polin. Polin jest to, ziemia odpoczynku dla żydów.

Wolna Polska czy złudzenie

Duda w Ameryce

Polacy nie zdają sobie sprawy z powagi niebezpieczeństwa, ze strony tak zwanej armii stanów zjednoczonych, która okupuje Polskę za przyzwoleniem, wręcz prośbą Polskiego rządu oraz tak zwanego prezydenta dudy. Ta agresywna, zbrodnicza, ludobójcza organizacja zwana armią stanów zjednoczonych dąży do wywołania wojny z Rosją. Polskie głupki nie są świadome zagrożenia i wstępują do wojska niby polskiego w celu obrony ojczyzny. Wy polskie durnie ściągniecie na Polskę zagładę. Tutaj nie chodzi o obronę Polski, chodzi o atak na Rosję, Iran, Białoruś, Koreę Północną. Amerykańscy zbrodniarze, nie są pewni zachowania się Chin i Indii po której stronie staną. Jest to próba sprawdzenia przez amerykańskich zbrodniarzy zachowania się tych państw gdy zablokują Rosyjski Kaliningrad.

Polacy nie wiedzą, że tak zwana armia stanów zjednoczonych to armia syjonistów żydowskich, z siedzibą głównego dowodzenia w Sraelu. Amerykański Naród jedynie pracuje na jej rozwój nie ma nic do powiedzenia. Tak jak my Polacy, którzy jesteśmy świadomi, kto nami rządzi bez naszego pozwolenia. Polacy opamiętajcie się, matki synów żołnierzy polskich nie pozwólcie ginąć im za pasożydowskie interesy. Rosjanie, Białorusini to nasi bracia słowianie. Tak zwani amerykanie to hybrydy zciągnięte przez masonerie z całego świata, które nie mają genów pełnych ludzkich, czyli Boskich. Za pieniądze zrobią wszysko, torturowanie, zabijanie, mordowanie to dla nich norma. Polscy, niby żołnierze nawet się szczycą ćwicząc zabijanie razem z nimi. Jest to hańba dla Narodu Polskiego, jako Polak jestem zszokowany ich entuzjazmem ćwicząc razem z tą zbrodniczą, przestępczą syjonistyczną organizacją, zwaną armią stanów zjednoczonych.

Polskie pachołki, błazny żołnierskie, dowdzone przez murzyna hańba.

To niby Polskie Bydło nie zdaje sobie sprawy z mocy i techniki Rosyjskiej Armii. O tym przekonali się amerykańscy marynarze, a mianowicie załoga tak zacnego niszczyciela amerykańskiego o nazwie cook na Bałtyku i na morzu Czarnym. Dwa samoloty Rosyjskie  typu SU 24 nadlatując w pobliże  tegoż że niezniszczalnego niszczyciela wyłączyły mu całą elektronikę i nagle niszczyciel stał się bezużyteczny.

Tego faktu nie usłyszycie w polskich mediach, ale w Rosyjskich i nawet zachodnich, amerykańskich mediach dowiadujemy się że wspaniały amerykański  niszczyciel o nazwie Cook stał się bezbronny. Załoga tegoż że niezwyciężonego niszczyciela dostała szoku z możliwości Rosyjskiej Armii i po odwrocie do portu w Rumuni większośc załogi odmówiła służby na tym amerykańskim złomie. Tego się nie dowiecie z polskich mediuw.

Pokaz mocy Rosyjskiej Armii brawo Rosjanie.

Amerykańska armia ośmieszona przez Rosję

Po obejrzeniu tylko tych dwóch filmów jest jasne, że amerykańska armia jest bezsilna w obec Armii Rosyjskiej. Pognanie polskich żołnierzy na wojnę z Rosją to samobójstwo dla narodu Polskiego. Kto gna nas na wojnę z naszymi bracmi Rosjanami? To pasożydowskie świnie, czy one są niby polskie, czy amerykańskie, katolickie, ukraińskie, niemieckie, francuskie, brytyjskie, izraelskie to nie ma znaczenia. To międzynarodowa syjonistyczna mafia przestęprza, która chce przejąc władzę nad całym światem.

Teraz zadajmy pytanie Polskim oszołomom. Kto atakuje? Czy Rosja atakuje Polskę czy  stany zfiksowane, a może Rosję atakują sfiksowani amerykanie. Kto przyjechał do europy by ją atakować? Jest oczywiste że to amerykanie atakują Europe. Demokracja: czyli  amerykańska doktryna śmierci.  Inaczej: to kończy się atakiem militarnym na każde państwo, które nie podda się tej doktrynie. Ta korporacja militarna niesie ze sobą śmierć milijonów niewinnych ludzi. Wszystkie Rządy w Polsce od 1945 roku to Rządy pasożydów, którzy oszukują Polski Naród mówiąc. Że  to tylko oni są w stanie zapewnić dobrobyt Narodowi Polskiemu. Jednak  jest inaczej. Zbrodnicze organizacje o nazwie partie polityczne dalej rządzą nami i władzy nie zamierzają oddać Narodowi Polskiemu.

Wizyta Trumpa w Polsce i jej konsekwęcje.

Aleksander Jabłonowski interpretuje przemowę Donalda Trumpa w Polsce

W jaki sposób pasożydy opanowały Polskę – czyli Lechię.

Geneza linii rodowej Nemroda w Polsce i Rosji

https://www.youtube.com/watch?v=X4OgrSbOst0

3.1 Kim jest antypolska linia genetyczna Nemrod/Nimrod – Babel. rozm.M. Szczytyński i B. Andrejas

Polin Czy Polska a może Lechia.

Gość specjalny Jasnej Strony Mocy – młody mędrzec Krzesimir z Lechii. Buda to indoktrynacja

Aleksander Jabłonowski Zdrada! – 11 prezydentów miast sprowadza nam zarazę i zagładę

Andzej Duda twierdzi, że Polska to Polin.

Okazuje się, że Duda na naszych oczach, przeistacza Polskę w Polin.

Jak syjoniści z Polski robią Polin. Józef Piłsudski to mason, wróg Polaków

INSTRUKCJA – Jak rozpoznać agentów z Ciemnej Strony Mocy

Ludobójstwa na Polakach do dziś nieznane. Odpowiedź w poniższym filmie.

Kto blokuje pomnik ofiar KL WARSCHAU ?

 

Polska to nie jest srael, to nie Polin to Lechia.

Kneset Izraelski już w Polsce

Tak zwane państwo Izrael przenoszą do Polski i krajów Europy Wschodniej.

Polacy to dzieje się na naszych oczach. Pasożydy oficjalnie przejmują Polskę. A wizyta Trumpa przypieczętuje ten fakt. Trójmorze to nic innego jak Judeopolonia, Polin i osiedlenie się pasożydów na naszych terenach. Proszę posłuchać co mówi były ambasador Izraela i udający prezydenta Polski Andrzej Duda. Wizyta Trumpa to trumna dla Narodu Polskiego. Polacy: syjoniści wybudzą was ze śpiączki ale to już będzie polska Palestyna. Dzisiejsi aktorzy z PIS, PO, Kukiz15, Nowoczesna itd. nagle znikną i pojawi się Bestia. Palestyńczycy doświadczają działanie bestii do dzisiaj. Będziecie krzyczeć to niemożliwe, jak to, to pomyłka, nie to nie będzie pomyłka to unicestwienie Narodu Polskiego na własne życzenie.

Nacje udających polaków.

Oto młode gnojki z ONR i MW atakujące Pana Jabłonowskiego, oraz ich guru ten wąsacz po lewej stronie obrazu. Okazuje się, że to pospolici huligani na usługach pasożydów . Zwykłe ścierwa podszywające się pod Polaków. Nie myślcie, że przejdzie wam to na sucho będziecie przeklinać dzień w którym wyszliście na ten świat. Przyjdzie czas, a przyjdziemy po was. Pragniecie wojny z Polakami w Polsce i będziecie ją mieli.

Nawet twierdzą, że są narodowcami, nie mówią jednak jakiego narodu. Jak państwo myślicie jaki naród oni reprezentują?

Proszę zapamiętajcie te twarze. To nie są Polacy, to przebierańcy. Opłacani przez pasożydów, realizują plan zniszczenia Narodu Polskiego. Jest to bagno, preferujące i wyznające szatanizm katolicki.

Pan Leszek Żebrowski? Panie Żebrowski czy był pan agentem SB?

Wałęsa twierdzi, że nie był. Niech pan powie tak czy nie. Pan stwierdzasz, że to pytanie nie na miejscu. Niech pan odpowie publicznie, co boi się pan prawdy, przypuszczam, że prawda pana nie interesuje. Żebrowski twój patryjotyzm to brednie, dla przygłupów. Twierdzisz, że Pan Jabłonowski nie ma wiedzy, a ty tylko ją masz. Uważasz, że wiedza wyłuskana z internetu to kłamstwo. Powiem tak, internet bat na takich jak ty, oczywiście kłamstwa bardzo dużo, ale prawdy nie mało. I oto przykład w poniższym filmie kogo reprezentuje ta pedofilska szajka. Oczywiście powiedzą, że to oszustwo.

Zboczeńcy z ONR

Po obejrzeniu tego krótkiego oświadczenia, bardzo miłego, można się grubo pomylić. To nie są mili młodzi chłopcy, to zwykłe szumowiny pedofilskie, wyszkolone przez pasożydowskich mocodawców. Nawet modlą się do Jezusa ramię w ramię z księdzem i kilkoma zakonnikami, ale na widok Pana Jabłonowskiego nagle zapominają o Jezusie i całą sforą atakują Pana Jabłonowskiego. Poniżej nagrania wideo, które to potwierdzają.

Aleksander Jabłonowski NFP – TW „Leszek” Żebrowski był na usługach SB

Aleksander Jabłonowski chuliganie z ONR i MW zaatakowali mnie to nie są Narodowcy to komuniści.

Poniżej fotografie agentów pasożydowskich.

Żebrowski nawet groźi pięścią Panu Jabłonowskiemu.

Ten w czerwonej koszulce poszedł dalej i nazwał Polaka, Pana Jabłonowskiego ruskim agentem.

Jednak za te poniżające Pana Jabłonowskiego słowa, został skarcony.

Pasożyd czujący się bezkarnie się przeliczył.

 

Brawo panie Jabłonowski. Temu pasożydowi Pisowskiemu to się należało. Jest to groźny dezinformator, nieświadomych Polaków mieszkających w Angli.

Panie Jabłonowski chwała i cześć.

Jest pan na pierwszej linii frontu, jak widać pseudo Polacy szykują się do uderzenia. Ale jest w tym to co pan robi, coś większego i wspaniałego. Bo ci, którzy przywałęsali i przymilili się pod pana skrzydła, sami siebie eliminują jako Polacy, Narodowcy itd. Nie jest pan sam, obserwujemy to i przyjdzie moment w którym uderzymy razem. Nie pomoże im nawet Izraelski Mosad czy armia amerykańska. Z nami jest Nasz Stwórca.

Jabłonowski wyjaśnia co robić ze zdrajcami, pasożytami jak się przed nimi bronić.

Aleksander Jabłonowski zamachy to polityka i biznes

 Ukryta historia i rzeczywistość.

24:13 / 41:33 Eugeniusz Sendecki – Telewizja Narodowa Maj 2017

Świat jest inny odc. 41 – Po owocach ich poznacie

Handel Polskimi dziećmi.

Paweł Bednarz – Fundacja Dobrego Pasterza (mix filmów)

Polska i jej zdrajcy.

Bolek Wałęsa i cała sitwa.

Zemsta Bolka

https://www.youtube.com/watch?v=yJrOt3wPcxE

https://www.youtube.com/watch?v=whWCsn9hiIE

https://www.youtube.com/watch?v=ZfYn0llR-6U

Prezydent Polski.

Polacy mają nadzieję i myślą że nowy Prezydent Polski coś zmieni. Ale nadzieje szybko się rozwieją i okażą się złudne dlaczego? To jest oczywiste, że prawdziwy Polak nie zasiądzie do obrad z żydami, a tym bardziej z żydowskim parlamentem o nazwie Kneset obradującym nie legalnie w Polsce. Duda twierdzi że był wydelegowany przez Sejm Polski do reprezentacji Polaków na obrady Knesetu żydowskiego. I można było to mu wybaczyć, ale założenie na głowę jarmułki, żydowskiej beretki na głowę to poważne znieważenie Polaków. A połączenie opisu rodziny Andrzeja Dudy z tym, że był w Unii Wolności, to już prawdziwe ostrzeżenie.

Czyżby wpływ na ówczesne polityczne wybory Andrzeja Dudy miał jego teść, znany poeta i krytyk literacki prof. Julian Kornhauser? W 1994 r. Duda ożenił się z jego córką. Julian Kornhauser, z pochodzenia Żyd, w jednym ze swoich wierszy rozliczał się z Polakami biorącymi udział w pogromie kieleckim, za co przez prawicowców został okrzyknięty polakożercą.

Na tych fotografiach możemy zobaczyć braci żydowskich chazarów przybyłych z Izraela i żydowskich chazarów polskich braci, obradujących razem. Kto pozwolił i dopuścił do tego, aby coś takiego miało miejsce w niby wolnym, suwerennym kraju. Jest to fenomen na skale światową, aby parlament obcego kraju obradował w Polsce razem z posłami Polskiego Sejmu. Jedyne wytłumaczenie tego fenomenu to, że Polską rządzą nie Polacy, więc kto rządzi naszym krajem? Polacy mówią, że niema problemu kto rządzi, aby tylko  rządził dobrze. O czym obradowali ci bracia żydowscy?, może o polepszeniu bytu Polaków, może o pomocy finansowej Izraela dla Polski, nic z tych złudzeń. Ci szantarzyści żądają 65 milijardów dolarów odszkodowania od Polskiego Narodu. Ale za co? Więc odpowiadam: Za niby poniesione straty ich braci żydów podczas drugiej wojny światowej, mieszkających na terytorium Polski. To było głównym celem tych owocnych  obrad. A owocem tej zdrady będzie wypłata chazarskim żydom 65 milijardów dolarów niby odszkodowania przez Polski Naród. Oczywiście dzisiejszy prezydent Polski Andrzej Duda brał udział w tym chaniebnym zgromadzeniu.

 Cała rodzina Dudy jest spokrewniona z żydami.

Żona Prezydenta Dudy.

Jest córką Juliana Kornhausera ur. 1946, poety, prozaika, krytyka literackiego, tłumacza, autora książek dla dzieci i Alicji Wojny-Kornhauser, z wykształcenia polonistki. Wnuczka krakowskiego Żyda Jakuba Kornhausera 1913–1972 i pochodzącej z Chorzowa Ślązaczki Małgorzaty Glombik 1914–1987. Jej bratem jest Jakub Kornhauser, literaturoznawca, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego, tłumacz i poeta.

Jarosław Kaczyński jest ukrytym żydem, a jego brat Lech Kaczyński zrobił wiele dla poprawy przyjaźni polsko-żydowskiej, za co kiedyś ojciec Rydzyk nazwał go oszustem. Obecnie ojciec Rydzyk zmienił poglądy i polubił żydów, wręcz ich uwielbia a dlaczego? Bo jest jednym z nich.

Grzegorz Braun: Czy prezydent Kaczyński był zdrajcą?

Międzynarodowa szajka z podającymi się za polskich ministrów, premierów i prezydentów – G. Braun

 

Pierwsze szokujące decyzje Andrzeja Dudy po objęciu urzędu prezydenta Polski.

Andrzej Duda podpisał ustawę pomimo 24 tys. podpisów, które były zbierane w celu zawetowania ustawy! Nie posłuchał obywateli!

Mieliśmy cichą nadzieję, że Prezydent wysłucha obywateli Polski. Jednak nie wysłuchał pomimo obietnic, jakie składał przed wyborami. Miał być otwartym prezydentem na nowe propozycje. Andrzej Duda złamał obietnicę i podpisał umowę mimo apelu rodziców, różnych środowisk medycznych, którzy stanowczo walczyli, aby ta ustawa nie weszła w życie. Ustawa ta nazywa się „Ustawa o zmianie ustaw świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz zapobieganiu, zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi”. Ustawa ta pozwala na finansowanie szczepień oraz wprowadzanie nowych obowiązkowych zastrzyków. 

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że teraz staliśmy się jedynym krajem na świecie, który wprowadził ludobójczą obowiązkową szczepionkę przeciwko HPV!!

Warto wspomnieć, że jest to ludobójcza szczepionka,  Za granicą jest o niej bardzo głośno, powstał nawet film dokumentalny,   były  rozprawy sądowe, podczas których poszkodowani udowodnili winę firm farmaceutycznych! 

Pod apelem do Andrzeja Dudu podpisało się aż 20 tys. osób! Nie pomogła nawet rozmowa przedstawicieli Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Wiedzy o Szczepieniach STOP NOP z Ministrem Wojciechem Kolarskim z Biura Dialogu i Inicjatyw Obywatelskich Kancelarii Prezydenta RP. Przedstawiciele Stowarzyszenia STOP NOP byli niemal pewni, że dzięki ich interwencji ustawa nie zostanie podpisana przez prezydenta. Stało się jednak całkowicie inaczej.

Do Andrzeja Dudy został wysłany kolejny apel, który ma na celu podjęcie skutecznych działań zmierzających do zlikwidowania problemów, które wynikają z systemu szczepień. Do tych problemów można zaliczyć brak systemu identyfikacji, kontroli oraz leczenia niepożądanych odczynów poszczepiennych NOP. Kolejnym problemem, który stwarza system to brak specjalnego funduszu odszkodowań, który byłby współfinansowany przez  producentów szczepionek.

Prezydent Duda zalegalizował eksperymenty medyczne na Polakach i polskich dzieciach.

https://www.youtube.com/watch?v=g_o-wmXMmtc

https://www.youtube.com/watch?v=b3Wd2_vCOKU

https://www.youtube.com/watch?v=Ul4z-rFpomo

https://www.youtube.com/watch?v=Uzy5W9H4rBk

https://www.youtube.com/watch?v=vyZjt72SjnE

https://www.youtube.com/watch?v=ILqMqGDW0Jw

https://www.youtube.com/watch?v=giqxJOoyg80

https://www.youtube.com/watch?v=OoFQ90LX9yA

https://www.youtube.com/watch?v=oG7edr-XVvY

https://www.youtube.com/watch?v=CRMpHHFRm_E

Na forum w ONZ. Wygłosił kłamliwe przemówienie, że Polska odzyskała niepodległość i dzisiaj jest wolna.

Powiedział, że to władze solidarności doprowadziły Polskę do wolności i demokracji, jest to szczyt bezczelności. Jak wiemy te władze solidarności to Wałęsa, Michnik, Geremek, Mazowiecki, Kuroń, Kwaśniewski,Kaczyńscy i wielu innych żydowskich zdrajców Polaków. Ludzie ci doprowadzili do upadku Polski, doprowadzili kraj do ruiny.

Złodziejską, niby prywatyzacją rozkradli cały majątek  Narodu Polskiego. Andrzej  Duda udaje głupa i potwierdza ten fakt za oczywisty.

Prezydent Polski. Andrzej  Duda tego faktu nie zauważa, ależ wręcz go potwierdza.

Ten oszust Pisowski – syn szatana twierdzi, i sugeruje że Polska dzięki żydowskim oszustom odzyskała niepodległość i Polacy są dumni z tej niepodległości i demokracji. Twierdzi, że jest chrześcijaninem, ale pedofile i różnego rodzaju zboczeńcy w sejmie, w urzędach  mu nie przeszkadzają.

Przed wyborami zapewniał, że jest polakiem, katolikiem i zrobi wszystko dla Narodu Polskiego, aby Polacy poczuli się godni swojej wiary i tożsamości. A co tu widzimy? To nie jest sen, To rytuał szatanistyczny odprawiany  w Belwederze w siedzibie, niby polskiego prezydenta. Wyznawcy i czciciele osranego kozła. To ich bóg, to ich guru, czyli szatan diabeł.

Przed wyborami twierdził nawet, że nie wie kto to są żydzi.

Ta świnia pasożydowska śmie twierdzić że jest polakiem, czy Polak przy normalnych ludzkich zmysłach mógłby założyć tą żydowską beretkę na głowę? Oczywiście że obrońca pasożydów może powiedzieć, że to nic takiego, przecież duda może włożyć sobie nocnik na głowę i co komu do tego. Oczywiście że tak, w domu prywatnie może sobie włożyć rogi, jednak jest prezydentem Polski i publicznie nie może tego robić. Duda tym wizerunkiem deklaruje że służy pasożydom, a nie Polakom w ich własnym kraju.

Chanuka – święto żydowskie celebrowane przez prezydenta Polski.

Prezydent polski na celebracji chanuki stwierdził, że.

Chrześcijanie i żydzi wierzą w tego samego Boga. Jednak  z tą różnicą, że żydzi nie uznali Syna Boga – Jezusa. Powiem to zrozumiale żydzi nie uznają Naszego Boga, uznają swojego boga, czyli szatana diabła,  Naród Polski jest nieświadomy ze swej tragicznej sytuacji.

 Grzegorz Braun.

RingTV odc.2 – Grzegorz Braun vs Szewach Weiss Stosunki Polsko – Żydowskie (09.07.2015)

https://www.youtube.com/watch?v=8d6tUbId-54

Najlepszy wywiad. Braun o kandydatach i programie.

https://www.youtube.com/watch?v=Ergr3O7l-Jw

Grzegorz Braun w programie – Pod Prąd.

https://www.youtube.com/watch?v=_jJWfDU45TM

Robią nas w konia: Nowy Prezydent Andrzej Duda – wyszło szydło z worka.

Prezes Rafał Gawroński: nie głosujmy na demokrację talmudyczną. Stonoga niestety nie ma szans.

POLACY śpijcie dalej. Pan Rafał Gawroński – Fortele Izraela.

Rafał Gawroński o podsłuchach: chodzi o polskie mięso armatnie na wojnę judeosatanistów z Rosją

Synowie szatana czyli żydowscy mordercy Polaków, oto oni.

żydowscy komuniści – spis zwyrodnialców, zbrodniarzy w stalinowskim aparacie represji, terroru i

ludobójstwa PRL – przeciwko narodowi polskiemu

Zanim pójdziesz na jakiekolwiek wybory, głosowanie, poszukaj tych katów POLSKI oraz ich

potomstwa u siebie w rejonie zamieszkania.

Aparat terroru i ludobójstwa:

Resort Bezpieczeństwa Publicznego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego MBP

Urząd Bezpieczeństwa UB

Państwowa Komisja Bezpieczeństwa PKB

Komisja Bezpieczeństwa KB

Komitet ds Bezpieczeństwa Publicznego KBP

Milicja Obywatelska MO

Zwiad Wojsk Ochrony Pogranicza

Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego BZIWP

Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego KBW

Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego

Ludowe Wojsko Polskie

Sądownictwo i prokuratura

I. Organy

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego – utworzone w lipcu 1944 w celu ochrony komunistycznych

władz okupacyjnych oraz pacyfikacji oporu cywilnego i zbrojnego. Do 31 grudnia 1944 stanowiło

resort bezpieczeństwa publicznego PKWN. Organ stworzony przez sowieckie służby bezpieczeństwa

państwowego i przez nie dowodzony. Oficjalnie nadzorowane przez Politbiuro KC PPR, następnie

PZPR od 1949 przez Komisję Bezpieczeństwa Publicznego. MBP podlegały wojewódzkie i powiatowe

urzędy bezpieczeństwa publicznego (WUBP, PUBP) oraz Milicja Obywatelska, Korpus Bezpieczeństwa

Wewnętrznego, więzienia i obozy pracy.

Funkcję ministra pełnił Stanisław Radkiewicz. MBP prowadziło wywiad, kontrwywiad, kontrolę

wszystkich organizacji i instytucji społecznych, politycznych, gospodarczych. Organizowało

ludobójczy terror wobec Polaków, w szczególności podziemia niepodległościowego 1944-56 i

Kościoła, którego ofiarami padło około 100 tysięcy osób. W grudniu 1954 przekształcone w

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego. Jednostką wykonawczą

ministerstwa był Urząd Bezpieczeństwa.

Państwowa Komisja Bezpieczeństwa – została powołana w marcu 1946 na podstawie decyzji Politbiura

KC PPR w celu koordynacji działań jednostek Wojska Polskiego, Korpusu Bezpieczeństwa

Wewnętrznego, Wojsk Oochrony Pogranicza, UB, MO, ORMO w walce z podziemiem niepodległościowym i

UPA. Przewodniczącym został minister obrony narodowej M. Żymierski, w skład wchodzili S.

Radkiewicz, komendant główny MO F. Jóźwiak, dowódca KBW B. Kieniewicz. Obszar państwa

podzielono na 14 stref bezpieczeństwa i powołano w nich wojewódzkie komisje bezpieczeństwa

(przedstawiciel okręgu WP, szef WUBP, komendant MO oraz dowódca jednostki KBW). Do walki z

podziemiem wydzielono siły liczące 150-180 tysięcy żołnierzy i milicjantów. Ich działania

wspierało ponad 50 tysięcy członków ORMO. Od końca 1947 stopniowo wycofywano z działań wojsko i

rozwiązywano wojewódzkie komisje bezpieczeństwa.

Komisja Bezpieczeństwa (Komisja Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeństwa Publicznego) –

powołana w 1949 w celu kontroli i koordynacji działalności Ministerstwa Bezpieczeństwa

Publicznego (MBP) oraz Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego (GZI WP) przez ścisłe

kierownictwo PZPR.

W jej obradach uczestniczyli Bolesław Bierut jako przewodniczący, Jakub Berman, Hilary Minc,

Stanisław Radkiewicz, Mieczysław Mietkowski, Roman Romkowski, K. Świetlik, dyrektor X

Departamentu MBP A. Fejgin. W 1954 r. KB rozwiązana wraz z MBP.

Milicja Obywatelska (MO) – początkowo podlegała resortowi bezpieczeństwa publicznego PKWN, w

latach 1945-1954 MBP, następnie ministerstwu spraw wewnętrznych. Pełniła rolę pomocniczą w

organizacji terroru i zwalczaniu podziemia niepodległościowego.

Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego (GZI WP) – kierowniczy organ kontrwywiadu wojskowego,

faktycznie policja polityczna organizująca terror w wojsku w latach 1945-57, odpowiednik

Smiersza na Polskę. Organy informacji wojskowej powstawały wraz z tworzącymi się w ZSRR 1943-

1944 komunistycznymi jednostkami wojskowymi. We wrześniu 1944 powołano Zarząd Informacji

Naczelnego Dowództwa WP, w listopadzie 1944 przemianowany na Kierownictwo Informacyjne WP, a w

marcu 1945 – na GZI WP. Podlegały mu zarządy informacji przy dowództwach okręgów wojskowych i

rodzajów sił zbrojnych. Szefami GZI WP byli pułkownicy: w 1945 P. Kożuszko, 1945-1947 J.

Rutkowski, 1947-1950 S. Kuhl, 1950-1953 D. Wozniesienski, 1953-57 K. Bąkowski. Sądy wojskowe

wydawały wyroki zgodnie z żądaniami kierownictwa GZI WP (szczególnie płka Wozniesienskiego i

jego zastępcy ds. śledczych, płka A. Skulbaszewskiego).

Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) – specjalna formacja wojskowa, powołana 1945 do walki z

niepodległościowym podziemiem oraz zbrojnymi organizacjami ukraińskimi i niemieckimi i do

zapewnienia porządku wewnętrznego. Podlegał MBP (1945-54), następnie ministerstwu spraw

wewnętrznych.

II. Kierownictwo aparatu terroru – MBP

Jakub Berman (1901-84) – w Politbiurze kierował terrorem przez podporządkowane sobie MBP.

1949-1954 członek Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeństwa Publicznego,

odpowiedzialny za działalność Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego

Gen. Stanisław Radkiewicz – w latach 1944-1954 ministrem bezpieczeństwa publicznego. W

latach 1949-1954 członek Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. bezpieczeństwa publicznego,

jeden z głównych stalinizatorów Polski, współodpowiedzialny za zbrodnie

Gen. Mieczysław Mietkowski – Mojżesz Bobrowicki – w 1944 zastępca kierownika resortu

bezpieczeństwa publicznego PKWN, wiceminister bezpieczeństwa publicznego 1945-1954

Mieczysław Mietkowski – Mojżesz Bobrowicki

Gen. Roman Romkowski – Natan Grunsapan-Kikiel – wiceminister bezpieczeństwa publicznego

1946-1954

Gen. Konrad Świetlik – 1946-1948 dowódca KBW, 1948-1954 wiceminister bezpieczeństwa

publicznego

Edmund Pszczółkowski (ur. 1904) – członek KPP, PPR, PZPR. Przewodniczący Komitetu ds.

Bezpieczeństwa Publicznego od 30 marca 1956. Odwołany 13 listopada 1956

Gen. Antoni Alster – Nachum Alster – wiceminister bezpieczeństwa publicznego, pierwszy

zastępca przewodniczącego Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego i wiceminister MSW

Gen. Bukojemski – wiceminister bezpieczeństwa publicznego

Gen. Jan Ptasiński – wiceminister bezpieczeństwa publicznego

Ppłk. Gajewski – doradca ministra bezpieczeństwa publicznegogen. Konrad Świetlik

Płk. Mikołaj Orechwa – dyrektor Departamentu Kadr MBP

Płk. Słuczek – dyrektor Departamentu Łączności i Podsłuchu MBP

Płk. Faustyn Grzybowski – dyrektor Departamentu Ochrony Rządu MBP, szef WUBP w Lublinie i

Wrocławiu

Płk. Kisielew – dyrektor Departamentu Finansów MBP

wysocy funkcjonariusze MBP / UB

Gen. Milewski,

płk. Eugeniusz Gruber,

Antoni Gutowski,

płk. Jarczewski,

płk. Maksymilian Darewski,

ppłk. Ryszard Nazarewicz,

płk. Józef Jurkowski – morderca Polaków w Bydgoszczy (1945-48), Gdańsku (1948-50) i Katowicach

(1951-55),

ppłk. Marian Stecki,

ppłk. Stefan Tewel,

ppłk. Henryk Zamorski,

płk. Modecki, płkKowalik,

gen. Józef Maria Różański (Rosenzweig),

płk. Marian Reniak (Strużyński),

J. Siedlecki,

płk. Szeryński – Szchenkman,

M. Fajdman,

płk. Rubinstein,

Sajewski,

Krupski,

Zabłudowski,

K. Krakowski,

płk. Orłowski – Kugelschwanz,

mjr. Fegman,

mjr Trochimowicz,

kpt. Branda,

kpt. Dąbrowski,

kpt. Grunblat (I sekretarz PPR w UB),

por. Tron,

por. Madalińska,

ostatnie 7 osób służyło w żydowskiej policji w gettach podczas okupacji hitlerowskiej

Płk. Hipolit Duliasz – dyrektor VI Departamentu MBP

Płk. Józef Różański – Goldberg – dyrektor Departamentu Śledczego MBP

Płk. Adam Humer – wicedyrektor Departamentu Śledczego MBP

płk. Adam Humer

Płk. Galczewski – dyrektor Departamentu IV MBP

Płk. Sienkiewicz – Lewi – dyrektor Departamentu VII MBP

Płk Zabawski – dyrektor VIII Departamentu MBP, do 1939 był rezydentem NKWD w Polsce

Płk. Górecki – Goldberg) – dyrektor IX Departamentu MBP

Leon Andrzejewski – Lejb Wolf Ajzen – dyrektor Gabinetu Ministra BP, p.o. dyrektora

Departamentu III MBP, zastępca dyrektora Biura Personalnego MBP, zastępca Komendanta Centrum

Wyszkolenia MBP, wicedyrektor IV, nastepnie III Departamentu MBP

Ryszard Matejewski – Kugelschwanc – wicedyrektor Departamentu Śledczego MBP

Julia Brystygier (pseudonimy Julia Prajs, Daria, Ksenia, Luna, Maria) – w latach 1945-1956

dyrektor V, a później III Departamentu MBP, odpowiedzialna za sprawy polityczno-społeczne i

dotyczące Kościoła

Płk. Józef Czaplicki – dyrektor Departamentu VII, a później dyrektor Departamentu III MBP,

jego zadaniem było prześladowanie Armii Krajowej. Ze względu na znęcanie się tego Żyda nad

akowcami, przezwano go w bezpiece „Akower”, co było żydowską wersją inicjałów AK. (na zdjęciu) =>>

Płk. Anatol Fejgin – dyrektor Biura Specjalnego MBP, a następnie Departamentu X MBP

Płk. Józef Światło – Izaak Fleischfarb – wicedyrektor Departamentu X MBP

Julian Konar – wicedyrektor Departamentu I MBP, naczelnik Wydziału II w tym Departamencie

Józef Kratko – dyrektor Departamentu IV MBP, szef MO w Katowicach i Krakowie, dyrektor

Departamentu Szkoleniowego MBP

Leon Rubinstein – dyrektor Departamentu II MBP

Ludwik Szenborn – oficer V Departamentu MBP, kierownik obiektu w Miedzeszynie, szef UB na

miasto stołeczne Warszawę, szef WUBP Bydgoszcz

Aleksander Wolski-Dyszko – dyrektor Departamentu IV MBP

Zygmunt Braude – p.o. dyrektora Gabinetu Ministra BP

Mieczysław Broniatowski – dyrektor Centralnej Szkoły MBP w Łodzi, później dyrektor Departamentu

Społeczno-Administracyjnego MSW

Juliusz Burgin – dyrektor Gabinetu Ministra BP

Michał Drzewiecki – dyrektor Gabinetu Ministra BP

Michał Hakman – dyrektor Departamentu Organizacji i Planowania MBP

Maria Kamińska – dyrektor Departamentu Szkolenia MBP

Dagobert Jerzy Łańcut – dyrektor Departamentu Więziennictwa MBP, 1944-1945 oficer tzw.

Ludowego Wojska Polskiego

Michał Taboryski – p.o. dyrektor Departamentu II MBP, były policjant w getcie

Dr. med. Leon Gangel – dyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP

Feliks Goldsztajn – dyrektor Centralnych Konsumów MBP

Edward Kalecki – wicedyrektor Departamentu Finansowego MBP

Ludwik Przysuski – dyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP

Leon Stach – wicedyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP

Marek Fink – wicedyrektor Departamentu VII MBP

Helena Gruda – wicedyrektor Departamentu Szkolenia MBP

Bernard Konieczny – wicedyrektor Departamentu IV MBP

Czesław Ringer – wicedyrektor Departamentu III MBP

Józef Tymiński – wicedyrektor Departamentu V MBP

Zygmunt Okręt – dyrektor Centralnego Archiwum MBP, odpowiadał za nagrania i teczki osobowe

Zygmunt Okręt

Ppłk. Wiktor Herer – naczelnik w V Departamencie MBP, wysoki funkcjonariusz UB, który miał

powiedzieć w śledztwie w 1948 r. do jednego z więźniów: zadaniem naszym jest nie tylko zniszczyć

was fizycznie, ale my musimy zniszczyć was moralnie w oczach społeczeństwa

Ppłk. lekarz med. Kamil Warman – szef Centralny Szpital Kliniczny MSWiA w Warszawie

Płk. dr. med. Henryk Rotter – pierwszy kierownik CSK

Anatol Akerman – tłumacz, następnie cenzor Wydziału Cenzury MBP. W latach 1945-1946

funkcjonariusz Sekcji Szkolenia Zarządu Personalnego MBP, 1946-1947 funkcjonariusz Sekcji I

Wydziału II Zarządu Personalnego MBP, 1947-1950 funkcjonariusz Wydziału Polityczno-Wychowowczego

Departamentu Więziennictwa MBP, 1950-1951 kierownik sekcji szkoleniowej Wydziału Polityczno

Wychowawczego Departamentu Więziennictwa MBP.

Michał Mojżesz Fajgman – 1945-1946 naczelnik Wydziału Zakupów Departamentu Zaopatrzenia MBP,

1946 naczelnik Wydziału Żywnościowego Szefostwa Zaopatrzenia MBP. Pełnomocnik rządu ds.

przejęcia sowieckich obozów jenieckich w Polsce. Kierownik Centralnego Zarządu Obozów Jeńców

Wojennych w Żaganiu.

Mjr. Helena Altenberg – oficer śledczy MBP

mjr. Barbara Biller Basza Lea – oficer śledczy MBP

Ferber – przedstawiciel Przedsiębiorstwa Budowlanego MBP

Józef Gabryelski – naczelnik Wydziału Szkoleniowego WUBP w Bydgoszczy

Jakub Hammerszmidt – naczelnik Wydziału Więziennictwa WUBP w Krakowie

Teofil Hazelmajer – 1945 zastępca naczelnika ds. polityczno-wychowawczych więzienia w

Sieradzu, 1945 – 1946 naczelnik więzienia w Radomiu, 1947-1948 naczelnik więzienia we Wrocławiu,

1948-1949 naczelnik COP w Jaworznie, 1949 naczelnik więzienia w Sanoku.

O. Rozenberg – naczelnik COP w Potulicach

Bronisław Nechamkis – 1945 funkcjonariusz Wydziału Pracy Departamentu Więziennictwa i Obozów

MBP, 1949-1950 zastępca naczelnika Wydziału Polityczno-Wychowawczego Departamentu Więziennictwa

MBP. 1950-1951 oficer ds. specjalnych w Departamencie III MBP.

Marceli Stauber – 1946-1948 zastępca i p.o. naczelnika Wydziału Lekarskiego Departamentu

Więziennictwa MBP, 1948-1950 naczelnik Wydziału Zdrowia Departamentu Więziennictwa MBP, 1950-

1951 inspektor ds. więziennictwa Szefostwa Służby Zdrowia.

Leonard Sztejman – inspektor w Wydziale IV Departamentu Więziennictwa MBP

Julian Teitel – 1946 inspektor Departamentu Więziennictwa MBP, 1946-1947 zastępca naczelnika

Wydziału Inspekcji Departamentu Więziennictwa MBP, 1947 zastępca i p.o. naczelnika Wydziału IV

Departamentu Więziennictwa MBP. W latach 1947-1950 naczelnik Wydziału IV Departamentu

Więziennictwa MBP.

Salomon Morel – komendant obozu koncentracyjnego w Świętochłowicach i Jaworznie. (uciekł do

Izraela)

Anna Madalińska – w 1944 kierownik Kancelarii Resortu BP PKWN, 1945-1946 p.o. kierownika

Sekretariatu Gabinetu Ministra BP, 1947-1948 naczelnik Sekretariatu Departamentu I MBP

Kontrwywiad, 1948 – 1951 zastępczyni naczelnika Wydziału Ogólnego Departamentu I MBP.

Zdzisław Szymczak – wicedyrektor Departamentu IV MBP

Stanisław Pizło – 1944 politruk w LWP, następnie przeniesiony do pracy w PKWN, 1945-1946

wicedyrektor Departamentu Więziennictwa i Obozów MBP, 1946-1947 p.o. dyrektora Departamentu

Więziennictwa MBP, 1947-1951 szef Departamentu Więziennictwa MBP.

Henryk Chmielewski – wicedyrektor Departamentu V MBP

Jan Kwiatkowski – inspektor ORMO

Karol Grabski – zastępca naczelnika Wydziału V w Departamencie IV

Jerzy Nowicki – naczelnik Wydziału II w Departamencie IV

Stefan Sobczak – naczelnik wydziału ds. funkcjonariuszy MBP

Mjr. Josef Jurkowski – szef Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego na obszar Śląska

Pinek Mąka – sekretarz Bezpieczeństwa Publicznego na obszar Śląska. Stwierdził, że w podległym

mu regionie liczba żydowskich oficerów bezpieczeństwa wynosiła od 150 do 225. Powołując się na

te dane, żydowski autor John Sack ustalił, że 70 do 75% oficerów bezpieczeństwa na tym terenie

było Żydami.

Płk. Rubinstein – szef KBW we Wrocławiu

Pinek Piekanowski – szef MO w Katowicach

Mieczysław Szmul Gross – szef MO w Lublinie i Wrocławiu. John Sack, powołując się na niego,

stwierdza, że 80% oficerów milicji w Lublinie i 50% tamtejszych milicjantów było Żydami.

Płk. Alef Bolkowiak – Gutman – dowódca oddziału partyzanckiego Armii Ludowej; pułkownik MO,

kierownik Wydziału Personalnego Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej; twórca tzw. band

pozorowanych używanych do rozbijania polskiego podziemia; prezes Związku Partyzantów Żydowskich,

attache wojskowy w Waszyngtonie.

Jechiel Grynszpan – szef MO w Hrubieszowie

Ajzer Mąka – szef MO w Bielsku-Białej

Marian Konwizor – pierwszego komendant wojewódzki MO w Gdańsku

Stefan Finkel – szef więziennictwa MBP w Krakowie

Schumacher – szef więziennictwa MBP na obszarze Dolnego Śląska

Alojzy Grabicki – szef więzienia mokotowskiego

Lola Potok – naczelnik więzienia w Gliwicach

mordercy UB w systemie więzienno-obozowym:

Adam Krawecki
Berek Eisenstein
Szlomo Singer
Ichak Klein
Adela Glickman
Mojżesz Grossman
Szymon Nunberg
Salek Zucker
Dawid Feuerstein
Ajzer Mąka
Aaron Lehrman
Jadwiga Gutman-Sapirstein
Hanna Tinkpulwer
Efraim Lewin Nysa
Mojżesz Mąka
Major Frydman Bytom
Jakubowicz
Mordechaj Kac
Mojżesz Kalmewicki
Józef Kluger
Nahum Solowic
Mojżesz Szajnwald
Szmul Kleinhaut Mysłowice

Berek Eisenstein Adam Krawecki Pinek Mąka

Henryk Studencki Studniberg Szlomo Singer Lola Potok

Henryk Studencki – Chaim Studniberg – naczelnik Wydziału Więziennictwa WUBP w Katowicach,

dyrektor Wydziału Więzień i Obozów na obszarze Śląska.

Andrzej Kornecki – Dawid Kornhendler 1917-1986 – szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa

Publicznego w Kielcach. W latach 1946-1948 pełnił stanowisko szefa Wojewódzkiego Urzędu

Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu, a od 1948 do 1949 roku we Wrocławiu.

Kpt. Marceli Reich-Ranicki – cenzor Cenzury Wojennej Resortu BP, kierownik Grupy Operacyjnej

WUBP w Katowicach w 1945 r.

Ignacy Szlajfer – oficer UB we Wrocławiu w latach 1947-1952, a następnie cenzor w Głównym

Urzędzie Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk Regina Okręt – działaczka KPP, w latach 1946-1949

UB w Łodzi, dyrektor Biura Kadr Radiokomitetu.

Krystyna Poznańska-Gebert – chorąży UB, organizatorka w latach 1944-1945 WUBP w Rzeszowie

Płk. Ryszard Nazarewicz – zastępca szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w

Warszawie, następnie pracownik Instytutu Historii Ruchu Robotniczego partyjnej Akademii Nauk

Społecznych.

Albert Grunbaum – zastępca szefa PUBP w Kielcach

Eta Lewkowicz-Ajzenman – szef Sekretariatu WUBP w Kielcach

Baumgarten – wiceszef PUBP w Jeleniej Górze

Kwaśniewski – szef wydziału personalnego WUBP w Kielcach

Jan Tataj – szef WUBP w Kielcach

Tadeusz Paszta – szef WUBP w Warszawie

Józef Mrożek – szef WUBP w Gdańsku

Józef Pluta – zastępca szefa WUBP w Białymstoku

Jan Olkowski – szef WUBP w Krakowie

Zbigniew Paszkowski – szef UBP na miasto Warszawę

Płk. Kornecki – szef WUBP w Poznaniu

Jan Frey-Bielecki – szef UBP w Warszawie i Krakowie

Edward Słowik – szef UBP w Siedlcach

Płk. Bielecki Moniek Buchman – szef WUBP Kraków

Józef Rozenwaks – UB w Szczecienie

Por. Michał Mendel Dym – UB w Zamościu

Fidelis Wentland – MBP Warszawa

Lucjan Białobrzeski – oficer śledczy MBP

Florian Mederer – WUBP Rzeszów

Honorata Franeiszer – oficer śledczy PUBP Miastko

Ignacy Wittlieb – PUBP Lębork

Hubert Kreft – PUBP Lębork

Eliasz Kotoń – szef UB w Białymstoku

F. Piątkowski – szef WUBP w Lublinie

Abram Tauber – szef UB w Chodlu

Chaim Hirszman – WUBP Lublin

Markus Kac – WUBP Katowice

Por. Albert Grynbaum – zastępca szefa PUBP w Kielcach

Henryk Mendelbaum – PUBP Będzin

Feliks Rozenbaum – WUBP Wrocław

Wacław Salamon – WUBP Rzeszów

Ryszard Grajnert – Centrum Szkolenia MBP Łódź

Stanisław Wolender – WUBP Poznań

Jan Guttman – PUBP Rybnik

Stanisław Elceser – PUBP Lubaczów

Herszel Zimmerman – porucznik UB w Lublinie i Łodzi w latach 1945 -1946

Zofia Nimen – była sekretarzem technicznym KC Międzynarodowej Organizacji Pomocy

Rewolucjonistom MOPR, po wojnie pełniła funkcję kierownika Wydziału Śledczego w Komendzie

Wojewódzkiej MO w Krakowie.

Jerzy Wilkier – szef personalny Komendy Wojewódzkiej MO w Krakowie

Płk. Izaak Stolzman – oficer NKWD nadzorujący terror UB na Pomorzu

Siemion Dawidow – zwierzchnik sowieckich doradców aparatu terroru

Według raportu Nikołaja Seliwanowskiego, głównego doradcy sowieckiego przy MBP, wysłanego do

Berii 20 października 1945, Żydzi stanowili 82,3% w radomskim PUBP por. Komunizm. Ideologia.

System. Ludzie, Warszawa 2001, s. 196, 198).

W Łodzi – według sprawozdania instruktora Wydziału Organizacyjnego KC PPR, Stanisława

Brodzińskiego, który 12-18 sierpnia 1945 roku przeprowadził inspekcję na terenie Łodzi w

organach UB, Żydzi zajmowali 50% etatów (wg K. Lesiakowski: Mieczysław Moczar ‚Mietek’.

Biografia polityczna, Warszawa 1998, s. 101).

III. Sądownictwo i prokuratura

Leon Chajn (1910-83) – w latach 1945-1949 wiceminister sprawiedliwości

Maria Górowska – Sand – urodzona w 1915, córka Moryca i Frajdy z domu Einsenman. W Powstaniu

Warszawskim była łączniczką AL. W 1946 roku była dyrektorem łódzkiej szkoły prawniczej, która po

kilkumiesięcznych kursach nadawała aktywistom partyjnym kwalifikacje sędziowskie. Sędzina, która

skazała na karę śmierci w procesie politycznym generała Augusta Fieldorfa. Od 1951 roku była

sędzią Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. Należała do sekcji tajnej – grona sędziów, wyznaczonych

przez wiceministra MBP Romana Romkowskiego do wydawania wyroków na polskich patriotów.

W latach 1950-54 tajne sekcje osądzily 506 spraw. W sekcji tajnej byli również Emil Merz, Igor

Andrejew i Gustaw Auscaler. Podjęta próba osądzenia jej za mord sądowy nie znalazła się na

wokandzie ze względu na jej śmierć. Zmarła na raka w 1998 roku.

Stefan Zygmunt Kurowski – Stefan Leon Warszawski (1897-1959) – prawnik, od 1929 obrońca w

procesach politycznych. Od 1942 w PPR, później PZPR. W latach 1946-1948 pierwszy prokurator

Najwyższego Trybunału Narodowego. Uczestniczył w przygotowaniu dekretów: o amnestii, o

postępowaniu doraźnym i odpowiedzialności za klęskę wrześniową i faszyzację kraju i

przewodniczył delegacji polskiej na proces w Norymberdze. Od 1956 prezes Sądu Najwyższego.

Oskar Szyja Karliner – zastępca prezesa Najwyższego Sądu Wojskowego NSW, od 1953 roku pracował

w Generalnej Prokuraturze Wojskowej, w marcu 1954 roku powołany na szefa Zarządu Sądownictwa

Wojskowego.

Płk. Leo Hochberg – w latach 1947-1955 sędzia i sekretarz Zgromadzenia Sędziów Najwyższego

Sądu Wojskowego, a w latach 1955-1957 sędzia Sądu Najwyższego.

Maciej Maksymilian Majster – prokurator do zadań specjalnych, naczelnik wydziału w

Departamencie Nadzoru Prokuratorskiego Ministerstwa Sprawiedliwości, bliski współpracownik

Podlaskiego.

Władysław Dymant – wicedyrektor Departamentu Specjalnego Prokuratury Generalnej, faktycznie

kierował departamentem, którego zadaniem było nadzorowanie śledztw prowadzonych przez MBP.

Henryk Podlaski – Hersz Fink – zastępca Prokuratora Generalnego

Benjamin Wajsblech – wiceprokurator Prokuratury Generalnej PRL

Ppłk. Helena Wolińska – Fajga Mindlak Danielak – prokurator wojskowy Naczelnej Prokuratury

Wojskowej, szef Oddziału VII Naczelnej Prokuratury Wojskowej (październik 1950 – wrzesień 1953),

członek Partii od 1942.

Wilhelm Świątkowski – prezes Najwyższego Sądu Wojskowego

Roman Rawicz – Vogel – Najwyższy Sąd Wojskowy

Ppłk. Beniamin Karpinski, ppłk. Zygmunt Krasuski – sędzia NSW

Płk. Kryspin Mioduski – sędzia W, zastępca prezesa NSW sierpień 1949 – sierpień 1955

Emil Merz, Gustaw Auscaler, Igor Andrejew, Roman Kryze, Mieczyslaw Szerer – sędziowie NSW

Ilja Rubinow – prezes Sšdu Wojewódzkiego m. st. Warszawy

Płk. Marian Frenkiel – prokurator wojskowy Naczelnej Prokuratury Wojskowej, szef Oddziału

Naczelnej Prokuratury Wojskowej październik 1950 – listopad 1956, członek Partii od 1954, do

którego obowiązków należało prowadzenie i nadzorowanie śledztw w sprawach wojskowych.

morderca sądowy – prokurator Marian Frenkiel

Jakub Lubowski – Chase Smen – prokurator Departamentu Służby Sprawiedliwości WP

Benedykt Jodelis – prokurator w Prokuraturze Generalnej

płk. Feliks Aspis – prokurator w Prokuraturze Generalnej

płk. Eugeniusz Landsbergis – prokurator w Prokuraturze Generalnej

Paulina Kern – prokurator w Prokuraturze Generalnej

Ppłk. Stefan Piekarski – prezez sądu II Armii Polskiej, oficer Armii Czerwonej od 1920 r.

Płk. Henryk Holder – naczelny prokurator LWP

Mjr. Marian Malinowski – Samuel Haber – zastępca szefa Wojskowego Sądu Okręgowego w Krakowie

Leon Prenner – funkcjonariusz Prokuratury Generalnej

Ppłk. Jerzy Szerszeń – szef Zarządu Informacji Marynarki Wojennej

Ppłk. Aleksander Demner – komendant Oficerskiej Szkoły Prawniczej, produkującej w trybie

przyspieszonym morderców sądowych

Kpt. Stefan Michnik – sędzia WSR w Warszawie

Maksymilian Bartman – prokurator WPR w Warszawie

Mjr. Marian Doerffer – WSR w Kielcach, Szczecinie i Poznaniu

Filip Feld – szef Wojskowego Sądu Rejonowego w Szczecinie

Płk. Zygmunt Wizelberg – prokurator w Wojskowej Prokuraturze Okręgowej w Warszawie

Płk. Krasucki – sędzia wojskowy

Mjr. Bolesław Wnorowski – sędzia wojskowy

Mjr. Rilkin – prokurator wojskowy

Ppłk. Juliusz Krupski – sędzia wojskowy, sędzia NSW i szef wydziału w NSW

Jerzy Drohomirecki – sędzia wojskowy

Płk. Marian Muszkat – w 1944 został sędzią wojskowym. W następnym roku przewodził polskiej

delegacji na proces w Norymberdze. W 1957 wyemigrował do Izraela, gdzie po studiach został

profesorem Uniwersytetu w Tel Awiwie. Według teorii tego żydowskiego mordercy sąd winien

zrozumieć, że do każdego przepisu należy stosować marksistowską wykładnię, według której dobro

demokracji ludowej jest naczelnym nakazem i jeśli pewien przepis temu warunkowi nie odpowiada,

to nie może być stosowany. Żšdał wyposażenia prokuratury w nadzwyczajne uprawnienia w nowej

rewolucyjnej sytuacji. Prokuratorzy mieli zostać panami życia i śmierci każdego człowieka.

Adwokat winien zapomnieć o przedwojennej zasadzie, że jego zadaniem jest obrona oskarżonego

przed karą. W ludowym wymiarze sprawiedliwości miał on teraz stać się, obok sšdu i prokuratury,

trzecim organem, którego zadaniem jest wykrycie przestępcy, choćby był nim jego własny klient.

Ppłk. Teofil Karczmarz – sędzia Najwyższego Sądu Wojskowego

Por. Eugeniusz Krzewski – sędzia wojskowy

Płk. Feliks Aspis – sędzia Najwyższego Sądu Wojskowego

Kpt. Zygmunt Linauer – prokurator wojskowy

Ppłk. Zenon Rychlik – prokurator Wydziału IV i VIII Naczelnej Prokuratury Wojskowej (1948 –

czerwiec 1955)

Kpt. Mieczysław Mett – pracownik Najwyższej Prokuratury Wojskowej, a następnie prokurator

Wojskowej Prokuratury Rejonowej.

Alicja Graff – prokurator wojskowy, wicedyrektor Departamentu III Prokuratury Generalnej

Wacław Lange – w latach 1945-1953 wojskowy prokurator w Warszawie, Białymstoku, Poznaniu i

Lublinie

Zajcew – morderca sądowy

Piotr Samsonow – morderca sądowy

Władysłw Sieracki – morderca sądowy

Henryk Ligęza – morderca sądowy

Aleksiej Milcyn – morderca sądowy

Mieczysław Widaj – morderca sądowy

Kazimierz Golczewski – Bauman – stalinowski prokurator w Kielcach, pracownik Naczelnej

Prokuratury Wojskowej

S. D. Mojsezon – Mojżeszowicz – prokurator wojskowy

Witold Gatner – prokurator, który nadzorował m.in. egzekucję gen. Fieldorfa

Gen. Julian Polan-Harasim – sędzia wojskowy

Poważna koncentracja pracowników narodowości żydowskiej wystąpiła w Departamencie Służby

Sprawiedliwości Wojska Polskiego, Najwyższym Sądzie Wojskowym, Naczelnej Prokuraturze Wojskowej

oraz w sądach i prokuraturach terenowych.

Nie było takiego sądu ani prokuratury w wojsku, w której oficerowie żydowskiego pochodzenia nie

piastowaliby kluczowych stanowisk. W Departamencie Służby Sprawiedliwości stanowiska szefa

Departamentu, szefów Wydziałów, Radców i Inspektorów piastowali oficerowie tegoż pochodzenia w

osobach:
Henryk Holder

Winawer

Mieczysław Halski

Jakub Lubowski – Chasze Smen

Helena Wolińska

Borys Ołomucki

Mieczysław Freudenhaym

Leopold Kielski

Marian Malinowski

Arnold Rak

Franciszek Szeliński

Jan Zaborowski

Ludwik Fals

W Najwyższym Sądzie Wojskowym funkcje zastępców Prezesa bądź sędziów NSW pełnili:

Marian Muszkat, Oskar Karliner, Marcin Dancyg, Leo Hohberg, Roman Rawicz (Vogel), Marian

Rozenblit, Marian Berton, Józef Warecki. W Naczelnej Prokuraturze Wojskowej stanowiska zastępców

Naczelnego Prokuratora, szefów Wydziałów i Prokuratorów pełnili: Henryk Podlaski, Maksymilian

Lityński (Lifsches), Stanisław Lex-Majewski, Marian Frenkiel, Mieczysław Bogucki, Feliks Aspis,

Edward Gol, Witold Grodziński, Adam Masz, Jerzy Modlinger, Tadeusz Miernik, Mojżesz Ponarski,

Zenon Rychlik, Feliks Słonimski, Rubin Szweig, Włodzimierz Winawer, Emil Ziegler i Henryk

Zelnik.

W terenowych prokuraturach i sądach wojskowych funkcje szefów bądź zastępców szefów pełnili

oficerowie tejże narodowości m.in. tacy jak:

Kazimierz Graf, Arnold Załęski (Załkind), Adolf Brunicki, Marek Szauber, Stanisław Śliwa, Piotr

Smolnicki, Józef Fledman, Maks Auster, Jerzy Tranier, Józef Rajch, Filip Berski (Badner),

Mieczysław Fajnsztajn, Antoni Mamrot, Eugeniusz Landsberg, Jan Orliński (Unterweiser), Jan Kant,

Roman Bojko, Julian Wilf, Edward Milewski, Juliusz Surozki, Ryszard Wierciech, Józef Rajch i

Aleksander Warecki.

Uciekli do Izraela:

Marian Muszkat, Jan Kant (prokurator Marynarki Wojennej w Gdyni), Ludwik Fels, Marcin Dancyg,

Edward Gol, Edward Milliblit, Eugeniusz Landsberg, Adolf Brunicki, Michał Salpeter, Mieczysław

Mirski i Andrzej Makowicz.

morderca sądowy – sędzia Marcin Dancyg

Mieczysław Bringajzen – funkcjonariusz wojskowego terroru sądowego

Mieczysław Dytry – funkcjonariusz wojskowego terroru sądowego

Czesław Konieczny – funkcjonariusz wojskowego terroru sądowego

Franciszek Kapczuk Nataniel Frau – Sąd Wojskowy we Wrocławiu

Płk. Piotr Parzeniecki – sędzia wojskowy, szef Wojskowego Okręgu Warszawskiego, sędzia NSW

Jan Amons – szef Prokuratury Wojskowej w Lublinie i Gdańsku, prokurator Wojsk Lotniczych 1952 –

1955

Ch. Mett – prokurator wojskowy

Leonard Azarkiewicz – szef Prokuratury Marynarki Wojennej

Mjr. Julian Wilf – sędzia WSR Gdańsk

Stanisław Gutaker – sędzia WSR Warszawa

Mjr. Władysław Litmanowicz Abram Wolf – sędzia WSR Warszawa

Czesław Reutt – prokurator WPR Wrocław

Florian Kirschke – sędzia WSR Lublin

Oswald Sznepf – sędzia WSR Rzeszów

Julian Polan-Haraschin – sędzia WSR Kraków

Emanuel Weinberg – obrońca w Rzeszowie

Józef Feldman – prokurator WPR Lublin, zastępca naczelnego prokuratora wojskowego do spraw

szczególnej wagi (październik 1950 – sierpień 1955), członek partii od 1946

morderca sądowy – prokurator Józef Feldman

Leon Midro – prokurator wojskowy GO Wisła, WUBP Katowice

Ludwik Goettinger – sędzia WSR Lublin

Marek Szauber – prokurator WPR Katowice

Wiktor Altschuler – sędzia WSR Katowice

Ppłk. Jerzy Tramer – prokurator WPR Warszawa

Tadeusz Lercel – sędzia WSR Wrocław i Gdańsk

Eugeniusz Landsberg – prokurator WPR Wrocław i Warszawa

Jakub Menasze – obrońca we Wrocławiu

Jan Orliński – Unterweiser – prokurator WPR Kraków

Feliks Finkelstein – prokurator WPR Katowice

Bernard Gerszon – obrońca we Wrocławiu

Roman Abramowicz – sędzia WSR Warszawa

Izaak Nutman – obrońca w Warszawie

Jan Prause – prokurator wojskowy GO Wisła

Sykstus Guzy – WPR Katowice

Salomon Wilf – obrońca w Katowicach

Zbigniew Szwarc – obrońca w Rzeszowie

Jerzy Mering – obrońca w Warszawie

Aleksander Maurer – obrońca we Wrocławiu

Edward Strumpf – obrońca we Wrocławiu

Jan Erlich – obrońca we Wrocławiu

Stanisław Hollitscher – sędzia WSR Kraków

Alicja Pintarowa – obrońca w Warszawie

Ignacy Goldfinger – obrońca we Wrocławiu

Aleksander Gross – obrońca w Lublinie

Aleksander Warecki – Warenhaupt – sędzia WSR Wrocław, potem szef Wojskowego Sądu Rejonowego w

Warszawie

Stanisław Laks – prokurator WPR Bydgoszcz

Juliusz Kessler – prokurator WPR Bydgoszcz

Mieczysław Widaj – sędzia WSR Warszawa

Ppłk. Maksymilian Lityński – Lifszyc – prokurator WPR Warszawa, zastępca Naczelnego

Prokuratora Wojskowego do spraw szczególnej wagi sierpień 1948 – listopad 1950, członek partii

od maja 1947 r.

Ppłk. Henryk Ligęza – prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej do spraw szczególnej wagi

(wrzesień 1950 – styczeń 1955), w prokuraturze od 13 grudnia 1946, wydalony z Partii w kwietniu

1955, do którego obowiązków należał nadzór nad śledztwem MBP, w tym również X Departamentu.

Henryk Podlaski – prokurator WPR Warszawa

Józef Reich – prokurator WPR Lublin

Filip Berski – Badner – prokurator wojskowy

Edward Rettinger – obrońca w Warszawie

Antoni Landau – obrońca w Warszawie

Henryk Nowogródzki – obrońca w Warszawie

Marian Rozenblitt – w sądownictwie polskiej armii w ZSRS, potem kierownik sekretariatu w

Najwyższym Sądzie Wojskowym, razem z Maślanką i Rettingerem uczestniczył w jednej z kluczowych

spraw stalinizmu – bronił generałów WP, oskarżonych o udział w tzw. spisku w wojsku.

Benjamin Wajsfeld – obrońca w Warszawie

Zygmunt Gross – obrońca w Warszawie

Por. Mordko Goryń – sędzia WSR Wrocław

Kpt. Florian Kirschke – sędzia WSR Lublin

Filip Field – sędzia WSR w Szczecinie

Eugeniusz Saar – obrońca w Krakowie

Marian Wagner – obrońca w Warszawie

Jerzy Merlig – obrońca w Warszawie

Jakub Wilf – obrońca w Katowicach

Mieczyslaw Mojżesz Maślanko – obrońca w Warszawie, przywódca rady obrońców, dziekan grupy

obrońców politycznych, których jedynym zadaniem było doprowadzenie podejrzanych do przyznania

się do udziału w faktycznym lub fikcyjnym przestępstwie, po czym obrońcy zobowiązywali się do

prośby o złagodzenie kary.

Aleksander Filiks – sędzia WSR Lublin

Roman Abramiwicz – sędzia WSR Warszawa

Emil Urman – obrońca w Katowicach

Feliks Hopfen – obrońca w Rzeszowie

Józef Winsz – obrońca w Rzeszowie

Kazimierz Graff – prokurator WPR Warszawa

A. Mamroth – prokurator WPR Wrocław

IV. Ludowe Wojsko Polskie

Wacław Komar – Mendel Kossoj – szef wywiadu i kontrwywiadu cywilnego i wojskowego

Gen. Wiktor Grosz

Gen. Wiktor Grosz – Izaak Medres – szef Głównego Zarządu Politycznego LWP

Gen. Edward Braniewski – Brandsteter – komendant Wojskowej Akademii Politycznej

Gen. Jan Drzewiecki – Holzer

Gen. Marian Graniewski – Gutaker

Gen. Leszek Krzemień – Maksymilian Wolf – był kierownikiem Wydziału Wojskowego Związku

Patriotów Polskich w Moskwie, nastepnie szefem Kancelarii Wojskowej Bieruta, zastepcą szefa

Głównego Zarządu Politycznego LWP i pełnomocnikiem Rządu PRL ds. pobytu wojsk radzieckich w

Polsce.

gen. Leszek Krzemień – Wolf

Gen. Jan Stamieszkin – szef sztabu Wojsk Obrony Powietrznej Kraju

Gen. Ignacy Blum – wojska lotnicze

Gen. Tadeusz Dąbkowski – Dowództwo Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, zastępca ds. politycznych

dowódcy WOPK

Gen. Czesław Mankiewicz – dowódca Wojsk Obrony Powietrznej Kraju

Gen. Grzegorz Korczyński – Kalinowski

Gen. Marian Naszkowski – Wasser

gen. Marian Naszkowski – Wasser

Gen. Karol Świerczewski – Goltz 1897-1947 – działacz komunistyczny, generał. Od 1915 w Rosji,

od 1918 w Armii Czerwonej, członek WKP(b). 1936-1938 walczył w hiszpańskiej wojnie domowej,

m.in. dowódca 35 dywizji międzynarodowej. 1943 zastępca dowódcy 1 Korpusu PSZ w ZSRR, 1944 w

Armii Polskiej w ZSRR. 1944-1945 dowódca II, następnie III i ponownie II Armii WP. 1944 członek

Centralnego Biura Komunistów Polskich w ZSRR, potem KC PPR. 1946 wiceminister obrony narodowej,

współodpowiedzialny za zbrodnie.

gen. Karol Świerczewski – Goltz

Gen. Leon Turski – Tennenbaum

Gen. Mieczysław Wągrowski – Izaak Pustelman

Gen. Janusz Zarzycki – Neugebauer – szef Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska

Polskiego

Płk. Michał Bron – Bronstein – pracownik MSZ

Płk. dr. Charbicz – Marek Heberman – komendant Szpitala Wojskowego w Warszawie

Płk. Otto Fiński – Finkenstein – szef sztabu organizacji Służba Polsce

Płk. Garbowski – Gruber – dowódca dywizji

Płk. Gradlewski – Goldberg – GZP WP

Płk. Mieczysław Kowalski – Kohn

Płk. Anatol Liniewski – Liberman – pracownik ASG

Płk. Rosiński – Rosenberg – DOW

Płk. Rotowski – Rotholtz – szef Zarządu Służby Technicznej WP

Płk. Stanisław Sokołowski – Szabat – pracownik WAP

Płk. Paweł Solski – Pinkus – szef Służby Samochodowej WP

Płk. Szulczyński – Szulcynger – dowódca pułku

Płk. Wadlewski – Waldman – dyrektor Departamentu Wojskowego w Ministerstwie Zdrowia

Płk. Żarski – Silberstein – pracownik WAP

Ppłk. Jerzy Bryn – Izrael Alter – pracownik MSZ

Ppłk. Jan Dolanowski – Dollinger – DOW

Ppłk. Adam Laski – Gutbrot – pracownik ASG

Ppłk. Henryk Zieman – Zysman – DOW

Płk. Pełczyński – oficer pionu Planowania i Techniki

Płk. Szulc – oficer pionu Planowania i Techniki

Płk. Michał Kochański – oficer pionu Planowania i Techniki

Płk. Jerzy Bochniewicz – oficer pionu Planowania i Techniki

Płk. Aleksander Bogusławski – oficer pionu Planowania i Techniki

Płk. Wacław Jędrzejczyk – oficer pionu Planowania i Techniki

Mjr. Roman Domanski – Rosenstand – DOW

Mjr. Marcel Kot – Abram Sterenzys

Mjr. Józef Sliwinski – Flaumenbaum – szef Wydawnictwa „Służba Polsce”

Mjr. Henryk Uminski – Keff

Lubiejski – Zygielman – II Zarząd

Rajski – Rajgrodzki – II Zarząd

Henryk Trojan – Adler – II Zarząd

Zagórski – Winter – II Zarząd

Józef Poznański – Izaak Topfer – II Zarząd

Wlodzimierz Tatarek – Salomon Szlama-Wolf – II Zarząd

Ryszard Tatarczyk – Ludwik Ruppert – II Zarząd

Henryk Walczak – Zukerman

Stefan Szmul Krakowski – oficer polityczny w Wojsku Polskim do 1966. Jego żona pracowała w KC

PZPR. Historyk Żydowskiego Instytutu Historycznego. Dyrektor archiwum w Instytucie Yad Vashem

mjr. Henryk Dodin ur. 1919 – oficer polskiego wywiadu wojskowego. Od marca 1944 żołnierz

Armii Czerwonej, od grudnia 1944 Wojska Polskiego, pod koniec tego samego miesiąca grudzień 1944

przeszedł do rezerwy. Od 1947 pracownik Oddziału II Sztabu Generalnego LWP, od marca 1948 szef

Sekcji Finansowej Oddziału II SG LWP. Zwolniony w lipcu 1950, wyemigrował do Izraela w lipcu

1957 r.

mjr. Marceli Kot – Szterenzys ur. 1914 – oficer polskiego wywiadu wojskowego. Od 1947

pracownik Oddziału II Sztabu Generalnego LWP, od 1948 pracownik operacyjny Oddziału II we

Francji (już wtedy podległego Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego jako Departament VII

wywiadowczy MBP. Od kwietnia 1952 zastępca szefa Wydziału IV francuskiego Oddziału II

Operacyjnego Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Zwolniony w kwietniu 1953, wyjechał

do Jugosławii 27 lipca 1967.

Mjr. Józef Bryn – drugi sekretarz ambasady polskiej w Japonii

Płk. Pawel Monat – szef wydziału ataszatów wojskowych w II Zarządzie wywiadowczym Sztabu

Generalnego, poprzednio attaché wojskowy w Waszyngtonie

Innymi pracownikami II Zarządu, którzy uciekli na Zachód byli:

gen. Izydor Modelski – attache wojskowy w Waszyngtonie, uciekł w 1948 r.

Henryk Walczak – Zukerman – pracownik cywilny, kierownik attachatu w Waszyngtonie, po

otrzymaniu odwołania w 1951 nie powrócił do kraju

Aaron Goldenberg – przerzucony nielegalnie do RFN odmówił współpracy

Jan Galewicz – konsul generalny PRL w Nowym Jorku, w 1953 odmówił powrotu do kraju

Henryk Trojan – Adler

Abraham Rajski – Rajgrodzki – wysłany nielegalnie do Francji jako przedstawiciel Polskiego

Biuletynu Informacyjnego, pozostał na stałe

mjr. Marcel Kot – Abram Szterenzys – w 1957 wyjechał na urlop do Jugosławii, skąd przedostał

się do Francji

kpt. Włodzimierz Barankiewicz – pracował pod przykryciem w ambasadzie polskiej w Wiedniu, w

1961 przeszedł do Amerykanów

kpt. Marcin Sochaczewski – po zwolnieniu z Zarządu II został zatrudniony w jednej z instytucji

krajowych, wyjechał do Berlina Zachodniego i przedostał się do RFN

Zdzisław Brandel – oficer kadrowy II Zarządu, uciekł do Brazylii i USA

kpt. Mieczysław Skorupiński – w latach 1947-1951 szef sekcji agenturalnej, w 1958, będąc

szefem Polskich Linii Oceanicznych, uciekł na Zachód.

gen. Jakub Prawin

Gen. Jakub Prawin – agent NKWD, szef Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie.

Gen. Juliusz Hibner – Dawid Schwartz – dowódca Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, brał

udział w Wojnie Domowej w Hiszpanii w latach 1936-1938. Był prawą ręką ministra Bezpieczeństwa

Państwowego, dowódcą Przygranicznych Korpusów Obrony i Korpusów Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W

latach 1951-1956 był dowódcą państwowych sił zbrojnych, a w latach 1956-1960 wiceministrem Spraw

Wewnętrznych

Gen. Henryk Toruńczyk – 1944 dowódca Polskiego Samodzielnego Batalionu Specjalnego,

przeformowanego w listopadzie na Brygadę Wojsk Wewnętrznych, poprzedników KBW. W 1945 p.o.

dowódcy KBW.

gen. Henryk Toruńczyk

Płk. W. Tykociński – E. Tykotyner – szef Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie Zachodnim, w maju

1965 uciekł z Berlina do USA. Tam dwa lata później zmarł w hotelu, w niezbyt jasnych

okolicznościach.

Płk. Jakub Wachtel – zastępca Szefa Departamentu Personalnego

płk. Stefan Kuhl – zastępca Szefa Departamentu Personalnego

płk. Jakub Wachtel

Ppłk. Julian Rotnicki – szef Wydziału I Departamentu Personalnego, zajmującego się oficerami

piechoty, sztabów i instytucji

Ppłk. Adam Brandel – szef Wydzialu Awansów i Odznaczen Departamentu Personalnego

Ppłk. Edward Pfeffer – szef Wydziału VII zajmującego się powoływaniem oficerów do służby

wojskowej i zwolnień z tej służby, administracją rezerw oficerskich, obsadą kadrową WKR i

sprawami związanymi z przyznawaniem emerytur. Jako generał był szefem Zarządu Zaopatrzenia

Sztabu Generalnego, zastępcą Głównego Ispektora Planowania i Techniki, kierownik Katedry

Ekonomiki Polityki Planowania i Gospodarki Obronnej w Wojskowej Akademii Politycznej, Sekretarz

Rady Ekonomicznej MON

Ppłk. Mieczysław Wodnar – szef Wydziału Oficerów Kwatermistrzostwa

Po sierpniowo-wrześniowym plenum KC Partii w 1948 do Departamentu Personalnego WP przybyli nowi

oficerowie pochodzenia żydowskiego, a takze nastąpiły pewne zmiany na kluczowych stanowiskach w

tej instytucji umacniające pozycję i wpływy oficerów narodowości żydowskiej. Po przeprowadzeniu

wiosną 1950 reorganizacji Departamentu Kadr pomimo istniejącego szefa tego Departamentu płk.

Turskiego i jego zastepcy oficera radzieckiego płk. Kożucha, wyłoniono trzyosobową kierowniczą

ekipę Żydów w osobach: płk. Ziemiana, płk. Mazura i płk. Wojnara.

W wyniku polityki personalnej realizowanej przez żydowskich oficerów zajmujących kierownicze

stanowiska w Departamencie Kadr i terenowych organach kadrowych, poważna część ważnych stanowisk

w dowództwach okręgów wojskowvch i rodzajów Sił Zbrojnych, instytucjach centralnych MON,

szefostwach rodzaju wojsk i służb była obsadzona przez oficerów żydowskiego pochodzenia, w

stosunku do których nie były w zasadzie stosowane kryteria polityczno-moralne ani wymogi

kwalifikacyjne.

Jeśli chodzi o obsadę szefów Wydziałów Personalnych okregow wojskowych, to przedstawiała sie ona

we wspomnianym okresie następujaco:
szefem Wydziału Personalnego DOW I (Warszawa) był ppłk. Jan Wiśniewski, późniejszy

kontradmirał, a po nim ppłk. Rosiński – Rosenberg; szefem Wydziału Personalnego DOW II (Bydgoszcz) był ppłk. Adolf Kolb; szefem Wydzialu Personalnego DOW IV (Wrocław) był ppłk. Marian Mazur, a po nim mjr. Roman

Domański – Rosenband;
szefem Wydziału Personalnego DOW V (Kraków) był kpt. Bronisław Lampel, a po rozformowaniu tego

okregu objął on w maju 1952 r. takie samo stanowisko w DOW IV; szefem Wydziału Personalnego DOW VI (Łódź) był ppłk. Henryk Ziemian – Zysman, a po rozwiązaniu

tego okręgu objął takie samo stanowisko w DOW III (Poznań); szefem Wydziału Personalnego DOW VII (Lublin) był ppłk. Jan Dolanowski – Dollinger; szefem Wydziału Personalnego w Dowództwie Wojsk Lotniczych był ppłk. Leon Turski – Tannenbaum, w Wojskach Ochrony Pogranicza – ppłk. Michał Rudawski.

W aparacie politycznym WP przez wiele lat kluczowe stanowiska służbowe obsadzone były przez

oficerów żydowskiego pochodzenia. I tak kolejno zmieniającymi się szefami Głównego Zarządu

Politycznego WP byli gen. Wiktor Grosz – Izaak Medres, gen. Mieczysław Wągrowski – Izaak

Pustelman, gen. Świetlik, gen. Edward Ochab, gen. Naszkowski, gen. Janusz Zarzycki –

Neugebauer.

Zastępcami szefa GZP WP byli gen. Malko i gen. Leszek Krzemień – Maksymilian Wolf. Szefem

Zarządu Organizacyjnego GZP WP był płk M. Jekiel, który po zwolnieniu go do rezerwy objał

stanowisko zastępcy przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej.

Szefem Zarządu Propagandy GZP WP przez długi okres był pułkownik, a później gen. Blum. Ponadto w

GZP WP pracowali gen. Bednarz, ppłk. Bugajski, płk. W. Strasser, płk. Grosfeld, płk. B. Szubicz,

płk. Welfeld, ppłk. Hakman, płk. S. Alster, płk. Friedman, płk. Szliferstejn, płk. Lider, płk.

Brones, płk. Hubert, płk. Jegier, płk. Gradlewski – Goldberg, płk. Malczewski i inni.

Sekretarzem Komisji Kontroli Partyjnej WP był płk. L. Zieleniec, szefem Oddziału Inspekcji –

płk. Szarek, szefem Wydziału Próśb i Zażaleń – płk. Krygie, były rabin.

Analogiczna sytuacja istniała w Zarządach Politycznych okręgów wojskowych i rodzajów Sił

Zbrojnych, Wojskowej Akademii Politycznej i Wojskowym Instytucie Historycznym. Interesującym

jest fakt, że w celu zatarcia śladów żydowskiego pochodzenia, na wniosek określonej grupy

oficerów ówczesnego Departamentu Personalnego przeforsowano około 1947 r. wydanie odpowiedniego

aktu normatywnego upoważniającego Ministra Obrony Narodowej do przeprowadzania we własnym

zakresie zmiany nazwisk oficerów. Formalności z tym zwiazane zatatwiał Departament Personalny

WP, opracowując odpowiednie rozkazy personalne. Sprawy takie były załatwiane bardzo operatywnie.

Z tej możliwości skorzystało wielu oficerów narodowości żydowskiej.

Zespół autorów organu teoretyczno-politycznego GZP WP „Nasza Myśl” składał się prawie wyłącznie

z Żydów.

W skład tego zespołu wchodzili:
gen. Janusz Zarzycki – Neugebauer,
płk. Leon Grosfeld,
płk. Henryk Werner,
ppłk. Dorian Płoński,
Roman Werfel,
mjr. Włodzimierz Brus,
mjr. Włodzimierz Baczko
mjr. Julian Lider
ppłk. Zenon Welfeld
ppłk. Leon Sternik
mjr. Zbigniew Safian,
płk. Adam Bromberg
ppłk. Ignacy Blum

Część z nich posiadała skompromitowaną przeszłość, jak np. mjr Safian, który w czasie okupacji

hitlerowskiej byl policjantem żydowskim w getcie.

Od 1950 roku żydowskie czasopisma i prasa wojskowa z wyjątkową pasją podjęły problem tzw.

odchylenia prawicowo-nacjonalistycznego, a całość wychowania politycznego kadry i żołnierzy

została sprowadzona do walki z owym odchyleniem. W programach szkolenia ideowo-politycznego

niebywale wyeksponowano historię WKP(b), programy zaś historii Polski wyprane z politycznego tla

wekslowały ją na tory historii gospodarczej.

W tego rodzaju programach prym wiodła Wojskowa Akademia Polityczna, dla której starannie dobrano

kadre wykładowczą, którą stanowili m.in.
gen. Uziębło
płk Hoffman
płk Piasecki
płk Halicz
płk Pawłowski
płk Pirko
płk Wachtel
płk Ochocki
mjr Lewandowski
płk Malczewski
płk Grot
płk Sokołowski
mjr Zillberstein.

Na szefów katedr powoływano nawet ludzi nie posiadających żadnego przygotowania (m.in. kpt.

Dworniaka), czy też posiadajacych trudności w posługiwaniu sie językiem polskim (m.in. mjr

Zillberstein). Zasadniczym kryterium przydatności było pochodzenie.

Po wydarzeniach październikowych 1956 grupa żydowskich działaczy zajmująca eksponowane

stanowiska w Wojsku i odpowiedzialna za przestępstwa postanowiła zrzucić z siebie

odpowiedzialność i przedstawić się jako ofiary kultu jednostki i główni rzecznicy odnowy.

Wykorzystali do tego naradę wyższych dowódców i oficerów politycznych, która odbyła się 27

października 1956 przy udziale Gomułki, Spychalskiego, Zawadzkiego i Cyrankiewicza. Na tej

naradzie specjalnie przygotowani przez Bluma i Malczewskiego polemiści przypuścili ostry atak na

wojsko. Domagano się odwołania ludzi skompromitowanych z wojska, ale o jakich ludzi chodzi, tego

nie precyzowano. Postulowano utworzenie Ministerstwa Spraw Wojskowych i odrębnego stanowiska

naczelnego dowodcy (płk Mojsiejewicz). Postulowano zastąpienie jednoosobowego dowodzenia

działnością rad wojskowych i rad wojennych na wzor chiński (gen. Frey-Bielecki). Domagano sie

także otwartego pisania w prasie o sprawach wojskowych bez cenzury. Podobne postulaty zgłosili

gen. Hubner i inni. Propozycje, uznane za rewizjonistyczne, spotkały sie z krytyką kierownictwa

partii i rządu.

Objęcie przez gen. Janusza Zarzyckiego – Neugebauera stanowiska szefa GZP WP poważnie wzmocniło

pozycję i wpływy Żydów w tej instytucji.

W skład tej grupy wchodzili
Fryderyk Malczewski,
Ignacy Blum,
Zygmunt Hofman,
Michał Friedman,
Stanisław Nadzin,
Mirosław Nadelwicz,
Jan Zamoyski,
Bronisław Bednarz,
Eugeniusz Kuszko
Piotr Borowy.

Korzystając z opieki Zambrowskiego, Morawskiego i Ochaba grupa ta zaczęła lansować tendencje

rewzjonistyczne. Ukazały sie w piśmiennictwie wojskowym w tym duchu artykuly płk. J. Bluma, cykl

artykułów Z. Baumana. Publikował się tez W. Górnicki.

Jan Zamoyski Bronisław Bednarz

Organ teoretyczny GZP WP Wojsko Ludowe i prasa wojskowa podjęły też dyskusję o bohaterszczyźnie,

którą zapoczątkował płk. Janusz Przymanowski. Podjęto także walkę z urojonym antysemityzmem. Z

inicjatywy szefa GZP WP gen. Zarzyckiego wydano w marcu 1957 r. broszurę poświęconą

antysemityzmowi w Polsce, w której usiłowano wykazać, że Polska to kraj zagorzałych antysemitów.

Dla uzasadnienia tego domniemania przedrukowano prace J. Marchlewskiego pt. Antysemityzm a

robotnicy, szkic E. Orzeszkowej pt. O Żydach i kwestii żydowskiej, parszywy esej J. Tuwima pt.

My żydzi polscy oraz paszkwilancki artykuł z Po prostu pt. Gdy budzą się upiory” pióra J.

Ambroziewicza, E. Gonczarskiego i J. Olszewskiego.

Na naradzie aktywu partyjnego 27 maja 1957 ówczesny szef GZP WP gen. J. Zarzycki przestrzegał,

oświadczając wprost: poddaje się w wątpliwość nasz sojusz ze Związkiem Radzieckim. Ten

antyradziecki nurt wiąże się często z antysemityzmem, który jakkolwiek rzadko manifestuje się

otwarcie, występuje jednak w ukryciu zazwyczaj pod postacią fałszywych, hitlerowskich niemal

plotek. W latach 1957-1958 na łamach Żołnierza Wolności ukazywać się zaczęły alarmujace artykuły

i reportaże piętnujace ostre przejawy polskiego antysemityzmu. Szczególne skoncentrowanie

oficerów żydowskiego pochodzenia miało miejsce w instytucjach centralnych MON.

I tak w Sztabie Generalnym WP Głównym Inspektorem Techniki i Planowania był w latach 1956-1967

gen. Marian Graniewski, szefem Zarządu Operacyjnego był w latach 1954-1960 gen. Jan Drzewiecki

– Holzer, szefem Zarządu II był w latach 1946-1950 gen. Wacław Komar, szefem Zarządu

Organizacyjnego był w latach 1952-1954 płk. Czesław Berman, szefem Zarządu Planowania

Materiałowego był w latach 1952-1967 gen. Edward Pfeffer, szefem Oddziału Szyfrowego był w

latach 1946-1952 płk. Joachim Erlich, szefem Oddziału Cenzury był w latach 1953-1963 płk.

Tadeusz Polanowski.

Piastując stanowisko Szefa Zarządu II Sztabu Generalnego WP już od 1946 gen. bryg. Wacław Komar

rozpoczął intensywne angażowanie do pracy w tym Zarządzie osób pochodzenia żydowskiego, wśród

nich i takich, którzy nie posiadali odpowiedniego wykształcenia i niezbędnych kwalifikacji, a

nawet i takich, którzy nie mieli polskiego obywatelstwa.

Pracownicy ci byli bezpośrednio ściągani z Palestyny, Francji, Włoch i roznych instytucji

krajowych. Tak zostali ściągnięci z Palestyny m.in. Bryn, Trojan – Adler, Gineberg, Botwińska i

inni.

Obok szefa Zarządu II gen. W. Komara, żydami byli dwaj zastępcy szefa Zarządu – płk. Stanisław

Flato i płk. Witold (Władysław) Leder. Szefem Wydziału Operacyjnego był płk. Stanisław (Leon)

Bielski, szefem Wydziału Informacyjnego – płk. Adam Brandel, szefem Wydziału I – płk. Michał

Bron (Bronstein), szefem Oddziału III – płk. Anatol Liberman, szefem Wydziału Finansów kpt.

Marcin Sochaczewski.

płk. Stanisław Bielski płk. Witold (Władysław) Leder

Ponadto pracowali tam dalsi oficerowie tego samego pochodzenia jak płk Leon Herzog, płk. Paweł

Monat, płk. Jan Rochwerger, płk. Maksymilian Sznapf, mjr. Bolesław Włodynger, mjr.

Maksymilian Berezowski i inni. Wszystkie ważniejsze stanowiska w podstawowych komórkach Zarządu

II były obsadzone przez pracowników żydowskichj, a np. w sekcji agenturalnej amerykańskiej na 9

pracownikow kadrowych 8 z nich było żydowskiego pochodzenia wraz z szefem tej sekcji płk.

Leonem Zagórskim.

Jeżeli w latach 1945-1949 stanowiska w Misjach i Attachatach Wojskowych obsadzone były oficerami

przedwojennymi, to po tym okresie stanowiska te obejmują stopniowo oficerowie żydowskiego

pochodzenia w osobach: płk. Tykociński – Tykotyner, płk. Herzog, płk. Monat, płk. Bron, płk.

Hirszowicz, ppłk. Kornecki, ppłk. Kofler, ppłk. Czarny i mjr Rochwerger. Aparat kadrowy pod

przykryciem był obsadzony przede wszystkim przez Żydów.

I tak np. w latach 1948-1953 w USA na 8 pracowników pod przykryciem wszyscy byli żydowskiego

pochodzenia: Zagórski, Klon, Groniewicz, Krakowski, Maliszewski, Heliman, Welker, Hamerlak.

Podobnie przedstawiała sie sytuacja na terenie innych krajów. Jedynie do pracy pomocniczej

angażowano młodych oficerów narodowości polskiej. Począwszy od 1953 do pracy w attachatach

wojskowych kierowani byli oficerowie polscy, a tylko nieliczni pochodzenia żydowskiego jak np.

Monat do Waszyngtonu, a Bron do Jugosławii.

Do organizowania siatek agenturalnych w różnych krajach począwszy od 1948 wysyłano pracowników

wyłącznie żydowskiego pochodzenia. m.in. zostali wysłani Trojan – Adler, Lubiejski – Zygielman,

Rajski – Rajgrodzki, Kot – Szterenzys, Zagórski – Winter, Wolf, Hubner, Tykocinski – Tykotyner i

inni. Organizowali oni siatki wywiadowcze w oparciu o koneksje rodzinne i środowiska żydowskie.

Werbowali najczęściej osoby bezwartościowe, skorumpowane, a w wielu wypadkach wykazywali

fikcyjne werbunki w celu uzasadnienia nadmiernych wydatków finansowych.

W Inspektoracie Szkolenia ważne stanowiska zajmowali tacy oficerowie żydowskiego pochodzenia jak

płk Szulczyński – redaktor naczelny Przeglądu Wojsk Lądowych; płk. Welfeld – p.o. szefa Zarządu

Szkolnictwa Wojskowego, który kierował całokształtem spraw organizacyjnych, programowych i

personalnych w tym Inspektoracie i płk. Sadykiewicz – z-ca szefa Zarzadu I. W Akademii Sztabu

Generalnego czołowe stanowiska zajmowali tacy oficerowie jak płk. Broch, płk. Berman, płk.

Demner, płk. Bielawski, płk. Makowski, płk. Szlifersztejn i inni.

W Biurze Studiow MON – płk. Heistein i płk. Speizer. W aparacie kwatermistrzowskim dzięki

Głównemu Kwatermistrzowi WP gen. Komarowi i szefowi Wydzialu Kadr Głównego Kwatermistrzostwa

ppłk. Tatarynowiczowi znaczną część kierowniczych stanowisk zajmowali oficerowie żydowscy, m.in.

płk. Cukierman, ppłk. Zawadzki, ppłk. Pakier, ppłk. Haliński, ppłk. Małachowski i ppłk. Weis.

Do osób, które były specjalnie wyróżniane i przewidywane do objęcia eksponowanych stanowisk

należeli płk. Herc Antopolski, płk. Henryk Flikielski, płk. Henryk Ebensztejn, płk. Józef

Guterman i płk. Henryk Cukierman. W pionie technicznym wojsk pancernych ważniejsze stanowiska

były w latach 1950-1954 obsadzone przez oficerów żydowskiego pochodzenia takich jak płk.

Rotowski – Rotholtz, płk. Szulc, płk. Bochniewicz, płk. Bergerson, płk. Sztuhl, płk. Krygier,

płk. Wohlmuth, płk. Magler i ppłk. Neuberg.

Po odwolaniu płk. Rotowskiego ze stanowiska szefa Zarządu Służby Techniczno-Czołgowej, zgodnie z

decyzją b. szefa Departamentu Kadr MON gen. Fonkowicza, na powyższe stanowisko został wyznaczony

płk. Ludwik Szulc, mimo zgłoszonych bardziej odpowiednich kandydatow. W wielu przypadkach

oficerowie żydowscy zajmujący odpowiedzialne stanowiska w pionie technicznym tych wojsk nie

posiadali nawet średniego wykształcenia, jednak zawsze oceniani byli przez kierownictwo służby

jako wybitni fachowcy.

W służbie samochodowej MON jej kierownictwo w osobach: płk. Paweł Solski – Pinkus w latach

1948-1950 i gen. Nowicki od 1952 w sposob świadomy i celowy obsadzali ważne stanowiska w tej

służbie oficerami narodowości żydowskiej, często o niskich wartościach fachowych i moralnych jak

np. b. płk. Józef Malagowski – zdegradowany za nadużycia i skazany na 6 lat wiezienia; płk.

Ukraiński – zdegradowany, porzucił żonę i dzieci, szczególną opieką otaczał go szef służby gen.

Nowicki; płk. Bolesław Badian – pełnił służbę do 1967 r. w pionie organizacyjno-mobilizacyjnym;

ppłk. Rafał Lekach – nie posiadal w ogóle wykształcenia i praktyki w służbie samochodowej;

ppłk. Henryk Majsiak – wyrzucony z informaji w 1967 r., został przyjety do służby samochodowej

bez jakichkolwiek kwalifikacji; ppłk. Tadeusz Sarzycki – zwolniony z wojska za wrogą

dzialalność w czasie okupacji, po zabiegach gen. Nowickiego powtórnie powołany do służby

wojskowej; ppłk. Szymon Gładysz – posiadal zaledwie 7 klas szkoły powszechnej, wyjechal do

Izraela w 1956 r. oraz płk. Ignacy Rutkowski z wykształceniem 6 klas szkoły powszechnej byl

naczelnym dyrektorem WZ Mot. Wybierał się do Izraela, lecz zmarł na zawał serca na krótko przed

planowanym wyjazdem.

Szczególnie duże skupisko oficerów żydowskich było w służbie zdrowia, a zwlaszcza w

Departamencie Służby Zdrowia WP. Stało się tak dzięki temu, że przez wiele lat szefował temu

Departamentowi pułkownik, a później generał Leo Samet, który do 1958 nie posiadał dyplomu

lekarza, aczkolwiek przez cały czas swego szefowania tytułował się doktorem. Jego nastepcą był

gen. Kowalski, wyznaczony na to stanowisko po październiku 1956.

Na przełomie lat 40-50-tych oficerowie narodowości żydowskiej zajmowali też sporo

odpowiedzialnych stanowisk dowódczych w tym dowódcow pułków i dywizji wprowadzanych w miejsce

odkomnderowanych oficerów Armii Radzieckiej.

Do nich m.in. należeli:
płk Szulczyński – Szulcyger – dowódca pułku,
płk Izydor Helin – dowódca pułku czołgów, wyjatkowo nieudolny, o niskich wartościach etyczno

moralnych, który już w 1948 napisał raport o wyjazd do Izraela;

dowódcy dywizji i korpusów:
płk Sadykiewicz
płk Gross
płk Lech
płk. Heistein (szef sztabu korpusu)
płk Majtek
płk Peste
płk Garbowski – Caber

Dobór na studia w radzieckich akademiach wojskowych dokonywał się również pod określonym kątem

narodowościowym. Spora część oficerów kierowanych na te studia była pochodzenia żydowskiego.

Wśród absolwentów tych uczelni znaleźli się m.in. tacy oficerowie tego pochodzenia jak płk

Wiśniewski (późniejszy wiceadmirał), płk. Spajzer, płk. Drzewiecki – Holzer – późniejszy

generał, płk. Frey-Bielecki (późniejszy generał), płk. Lach, płk. Łapiński (późniejszy generał),

płk. Grabowski i płk. Heinrich.

Oficerowie żydowscy nie wykazujący wystarczających wartości umysłowych lub nie widzący realnych

możliwości objęcia odpowiednich eksponowanych stanowisk w dotychczasowych ich pionach pracy,

kierowani byli na kluczowe stanowiska w departamentach i biurach wojskowych ministerstw i

urzędów centralnych. W 39 tego typu komorkach na kierowniczych stanowiskach było 40 oficerów

pochodzenia żydowskiego, z tego 17 dyrektorów biur i departamentów. Przez około 10 lat procesem

szkolenia i wychowania wojskowego w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego jako Dyrektor

Departamentu Wojskowego kierował płk. Bartkiewicz.

Dyrektorem Departamentu Wojskowego w Ministerstwie Żeglugi był płk Horoszewicz, a w

Ministerstwie Oświaty nadzór i opiekę nad realizacją programu przysposobienia obronnego

młodzieży w szkołach średnich i technikach sprawował płk. Woch. W Ministerstwie Zdrowia i Opieki

Społecznej dyrektorem Departamentu Wojskowego przez ponad 10 lat był płk. Wadlewski – Waldman.

Podobnie było z obsadą kierowników utworzonych na początku 1950 r. wojskowych studiów przy

wyższych uczelniach cywilnych. Kierownikiem takiego studium Uniwersytetu Jagiellońskiego był

płk. Cynkin skazany wyrokiem sądu za sprzedaż dyplomów, a po nim na tymże Uniwersytecie – płk.

Józef Morzycki. Wieloletnim kierownikiem Studium na Uniwersytecie Warszawskim był płk.

Maksymilian Sznepf.

Wielu z pracowników studium było skorumpowanych i skompromitowanych na uprzednio zajmowanych

stanowiskach. I tak np. płk Stanisław Garder przed objęciem funkcji kierownika Studium

Wojskowego zamieszany był w nadużycia gospodarcze; płk Andrzej Liwocki obciążony był

odpowiedzialnoscią moralną za fałszowanie dokumentów, w wyniku czego został usunięty ze

stanowiska Szefa Oddziału Kadr SOW. Skompromitowani byli też płk Helin, ppłk Namedyński i ppłk

Szeremeta. Tolerowano na stanowiskach kierowników Studiów Wojskowych ludzi, którzy nie mieli

żadnych predyspozycji fachowych bądz ideowo-moralnych. Do takich m.in. należeli: płk Wiktor

Szyszka z Politechniki Częstochowskiej, płk Adam Gloca z Uniwersytetu Wrocławskiego, płk Piotr

Pióro z Uniwersytetu Lubelskiego, ppók Konrad Żywicki z Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w

Poznaniu, płk Klemens Nussbaum z Politechniki Warszawskiej, mąż przewodniczącej Ligi Kobiet –

Zawadeckiej. Nussbaum w 1968 wyjechał z rodziną na urlop do Jugosławii, zaproszony przez

polskiego attaché wojskowego, i stamtąd, choć nie bez trudu, przez Włochy przedostał się do

Izraela. Jego „katolicka” żona była nie tylko przewodniczącą Ligi Kobiet, ale też członkiem Rady

Państwa i członkiem Komitetu Centralnego PZPR. W Izraelu przeszła na judaizm. Dość często

przenoszono skompromitowanych oficerów narodowości żydowskiej z jednej do drugiej uczelni jak

miało to miejsce m.in. z płk Diduchem i ppłk Jurkowskim.

W młodzieżowej organizacji „Służba Polsce” powołanej w 1948 skoncentrowała się wiekszość

oficerów i pracowników pochodzenia żydowskiego. Zajmowali oni w tej organizacji kluczowe

stanowiska.

I tak Komendantem Głównym tej organizacji byli po sobie płk. Edward Braniewski – Brandsteter –

późniejszy generał i płk. Aleksander Sław. Szefem sztabu był do maja 1949 r. Otto Fiński –

Finkenstein, a od maja 1949 r. płk. Jerzy Siodmak. Kwatermistrzem – płk. Herc Antopolski,

szefem Zarządu Polityczno-Wychowawczego – mjr. Michał Górski, szefem Oddziału Organizacyjnego

sztabu – mjr. Henryk Umiński – Keff, szefem Oddziału Propagandy Zarządu Politycznego – mjr. M.

Sawicki, szefem Wydziału Wydawnictw – mjr. Józef Śliwiński – Flaumanbaum i szefem Wydzialu

Prawnego – dr. Jerzy Lecki.

Wielu z tych oficerów mogło znaleźć się na stanowiskach tylko z powodu pochodzenia, nie

dotyczyły ich bowiem zasady obowiązujące Polaków. Płk. Otto Fiński – wyksztalcony w Austrii i Niemczech, miał matkę na stałe zamieszkałą w

Wiedniu;
płk. Jerzy Siódmak – był synem krakowskiego kamiennicznika, należał do 1939 r. do

syjonistycznej organizacji „EI-Al”;
mjr. Henryk Umiński fałszywie podawał w dokumentach, że był w KZMP, rodzinnie powiązany z

konfidentem policji w ruchu robotniczym;
mjr. Michał Górski – był policjantem w getcie żydowskim; ppłk. Henryk Nachsatz – bez żadnego przygotowania fachowego, w 1957 r. wyjechał do Izraela; ppłk. Albert Galina – syn bogatego kuśnierza warszawskiego, w 1958 r. wyjechał do Francji; ppłk. Leon Blacharski – w 1957 r. wyjechał do Izraela; mjr. Józef Śliwiński – nie potrafił nawet poprawnie mówić po polsku; ppłk. Dawid Lerner – syn żydowskiego kapitalisty; kpt. Samuel Lewin – zastrzelił nawet jednego z oficerów, za co nie poniósł oczywiście żadnych

konsekwencji.

Korpus Bezpieczeństwa Wewnetrznego (KBW) – dowódcą KBW od 1946 był gen. bryg. Konrad Świetlik,

następnie gen. bryg. Juliusz Hubner. Po 1956 przez okres pobytu gen. Musia w rosyjskiej

Akademii Sztabu Generalnego, obowiązki dowódcy KBW pełnił gen. bryg. Wacław Komar – dowodca

Wojsk Wewnetrznych.

Na stanowisku zastępcy dowódcy KBW do spraw politycznych pozostawal płk. Zdzisław Bibrowski, po

nim płk. Puteczny przekazany po 1956 do MON. Szefem sztabu KBW był płk. Edward Koniński – syn

fabrykanta, rzekomy działacz KZMP. Szefem Oddziału Mobilizacyjnego KBW byl płk. Kocubej –

zwolniony w 1958, wyjechał do Izraela.

Szefem Oddziału Łączności był płk. Oskar Weiss. Wieloletnim szefem Oddziału Personalnego KBW

byl płk. Niewiadomski. Stanowisko dowódcy Artylerii i Broni Pancemej KBW piastowal przez wiele

lat (do 1964) płk. Leon Helfer, dowódcą brygady był płk. Dymitr Pliskin i płk. Stanisław

Konar. Dowódcą pułku był płk. Karol Glajcher.

Płk. Hański był szefem sztabu KBW, płk. Wasilkowski i płk. Dobrowolski – komendantami

Oficerskiej Szkoły KBW. Ppłk. Resiur jako szef sztabu 2 Brygady KBW wziął w 1957 udział w

mundurze w zebraniu gminy żydowskiej w Białymstoku z okazji przyjazdu przedstawiciela Żydow z

Kanady. W 1958 zostal zwolniony ze służby.

Również Dowództwo Wojsk Ochrony Pogranicza (WOP) stało się poważnym skupiskiem oficerów i

pracownikow cywilnych żydowskiego pochodzenia.

Zajmowali w nim kierownicze stanowiska tacy oficerowie jak: płk. Roman Grabowski płk. Stefan Sobczak płk. Adam Broda płk. August Bernard płk. Aleksander Grylak płk. Oberhard płk. Fuks płk. Tubak ppłk. Jakub Margules płk. Michał Rajewski ppłk. Marek Tempel ppłk. Tadeusz Korobkow płk. Stanislaw Bański płk. Roman Wasilkowski.

Szefem Wydziału Informacji Głównego Inspektoratu Ochrony Pogranicza był mjr. Beniamin Pankow.

Dowództwo Pomorskiego Okręgu Wojskowego w 1947:

gen. Półturzycki – dowódca okręgu;
płk Lasota – zastępca ds. politycznych dowódcy; ppłk A. Hajnicz – szef Wydziału Politycznego; płk Kolb – szef Wydziału Pracy wśród oficerów; ppłk Ostaszewski – szef Wydziału Personalnego

Płk Liberman – komendant Wyższej Szkoły Oficerów Politycznych

Płk Zieleniec – dyrektor nauk w Wyższej Szkoły Oficerów Politycznych

Płk Jakub Wachtel – szef Biura Historycznego Wojska Polskiego

Płk Frydman – komendant Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych

Płk A. Bromberg – szef Wydawnictwa MON

Płk Nadzin – redaktor naczelny „Żołnierza Polskiego”

Płk H. Hubert – włodarz Domu Wojska Polskiego i produkcji kulturalnej

Ppłk Liciński – kierownik Wieczorowego Uniwersytetu Marksizmu-Leninizmu

Ppłk Brones – szef ewidencji partyjnej w skali wojska

Płk B. Libicki (Liberman) – szef Katedry Ekonomii Politycznej w Wojskowej Akademii Technicznej

Płk Sylwester Osiński – szef Katedry Marksizmu-Leninizmu Wojskowej Akademii Technicznej, potem

kierownik Cyklu Przedmiotów Społeczno-Politycznychw Oficerskiej Szkole Wojsk Inżynieryjnych we

Wrocławiu

Płk A. Gradlewski (Goldberg), ppłk B. Bednarz – szefowie Wydziału Politycznego Wojskowej

Akademii Technicznej

Ppłk Gładysz – zastępca ds. politycznych Komendanta Fakultetu Lotniczego Wojskowej Akademii

Technicznej, w 1956 wyjechał do Izraela

Płk Turski – wykładowca Katedry Marksizmu-Leninizmu Wojskowej Akademii Technicznej, w 1956

wyjechał do USA

Ppłk Wianecki – zastępca ds. politycznych Komendanta Katedry Łączności Wojskowej Akademii

Technicznej, w 1956 wyjechał do Kanady

Ppłk Bergelson – szef Katedry Eksploatacji Czołgów Wojskowej Akademii Technicznej, w 1956

wyjechał do Izraela, lecz osiadł w NRF

Ppłk A. Lubiński – zastępca szefa Katedry Produkcji i Naprawy Czołgów Wojskowej Akademii

Technicznej, odrzucono mu prośbę o wyjazd do Izraela w 1956

Płk Bochniewicz – Komendant Fakultetu Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych Wojskowej Akademii

Technicznej, potem Wydziału Mechanicznego, szef Biura Remontów i Eksploatacji Sztabu Generalnego

Ppłk Nowicki – szef Katedry Marksizmu-Leninizmu Wojskowej Akademii Technicznej po Oksińskim

Płk Goldsztajn, płk Weiss, płk Wasserman, płk Lajbler – szefowie i zastępcy szefów katedr

specjalistycznych Wojskowej Akademii Technicznej

Płk K. Sejneński – redaktor Biuletynu Wojskowej Akademii Technicznej

Ppłk Lewkowicz – szef biblioteki naukowej i tajnej Wojskowej Akademii Technicznej

Gen. T. Naumienko – szef Służby Topograficznej Wojska Polskiego

Gen. M. Graniewski (Gutaker) – Główny Inspektor Planowania i Techniki, zastępca szefa Sztabu

Generalnego

Płk Rawski, Szpejzer – szef Służby Technicznej Wojsk Pancernych

Płk B. Szubicz – szef wojskowego budownictwa specjalnego

Płk B. Bochenek – szef Katedry Eksploatacji i Produkcji Samolotów Wojskowej Akademii

Technicznej, sekretarz Naukowego Departamentu Wojskowego Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego

Płk K. Leśniak – komendant Fakultetu Artyleryjskiego Wojskowej Akademii Technicznej, szef

Delegatury Wojskowej PAN

Płk M. Kochański (Kochane) – szef Biura Wojskowego Komitetu Nauki i Techniki

Admirał Wiśniewski – dowódca Marynarki Wojennej, następnie wiceminister żeglugi, dyplomata w

Zjednoczonej Republice Arabskiej

Gen. Frey-Bielecki – dowódca Wojsk Lotniczych

Płk Aumer – zastępca ds. politycznych dowódcy Wojsk Lotniczych

Cynkin – dowódca korpusu lotniczego

Płk Zygier – zastępca dowódcy ds. politycznych dowódcy korpusu lotniczego, kierownik studium

wojskowego na Politechnice Warszawskiej

Prof. Woliński – Dziekan Wydziału Historycznego Wojskowej Akademii Politycznej

Płk Halicz – szef Katedry Historii Polski

Płk Pawłowski – zastępca szefa Katedry Historii Polski

Prof. Bazylow – szef Katedry Historii Powszechnej

Płk Wachtel – szef Katedry Psychologii

Prof. Wiatr – szef Katedry Socjologii, opiekun klubu Babel, przyjaciel Z. Baumana

Ppłk Reiss – szef Katedry Doktryn Politycznych

Doc. dr Chechliński – Dziekan Wydziału Ekonomicznego

Prof. Brus – szef Katedry Ekonomii Politycznej

Doc. dr Rajkowski – szef Ośrodka Badań Społecznych Wojska Polskiego, stypendysta Rockeffelera

Płk E. Malczewski – szef Katedry Pracy Partyjnej, szef Zarządu Organizacyjnego GZP WP

Płk Hoffman – zastępca Komendanta Wojskowej Akademii Politycznej

Płk Jakub Szlifersztajn – szef Katedry Nauk Politycznych Akademii Sztabu Generalnego, kierownik

Zespołu Lektorskiego Zarządu Politycznego Inspektoratu Lotnictwa

V. Informacja Wojskowa

Płk. Jan Rutkowski – szef GZI do 1947

Płk. Stefan Kuhl – szef Głównego Zarządu Informacji WP od 25 kwietnia 1947 do 6 czerwca 1950

Płk. Jan Poniedzielnikow, płk. F. Bycan – zastępcy szefa GZI

Michał Chęciński – funkcjonariusz IW i wykładowca Oficerskiej Szkoły Informacji

płk. Stefan Kuhl

Zastępcy szefa GZI :

płk. Adam Gajewski (Odz II)

płk. Eugeniusz Zadrzyński

płk. Anatol Fejgin

płk. Antoni Skulbaszewski

płk. Jerzy Dobrowolski

oficerowie zarządów (oddziałów) GZI :

płk. Curanow (Odz I),

płk. Ignacy Krzemień (Odz II),

płk. Jerzy Szerszeń,

ppłk. Eugeniusz Wyszkowski,

ppłk. Aleksander Synaj,

ppłk. Aleksander Andruszewicz,

ppłk. Naum Lewandowski,

ppłk. Stefan Sarnowski,

płk. Stefan Lewkowicz,

mjr. Jerzy Fonkowicz (Odz III),

płk. Aleksander Barszczów,

mjr. Mateusz Frydman,

ppłk. Wincenty Klupiński (Odz V),

ppłk. Robert Knapp,

ppłk. Józef Wargin-Słonieński,

ppłk. Andrzej Szydłowski,

mjr. Edward Umer,

płk. Władysław Halbersztadt,

mjr. Stanisława Sowińska,

ppłk. Anatol Leszczyński,

płk. Isser Rabinowicz,

płk. Aleksander Kokoszyn (Odz I),

płk. Władysław Kochan (Odz IV)

Podobnie obsadzone były kierownicze stanowiska w Zarządach Informacii Okręgów Wojskowych.

Po rozwiązaniu Głównego Zarządu Informacji, została powołana w lutym 1957 Wojskowa Służba

Wewnętrzna. Zwolnieni z organów informacji żydowscy zbrodniarze otrzymali eksponowane stanowiska

w administracji panstwowej, dyplomacji itd.
Płk. Stefan Kuhl został mianowany wiceministrem,

płk. Ignacy Krzemień został sekretarzem ambasady PRL w Sofii,

płk. Bolesław Jeleń został ambasadorem PRL w Meksyku,

płk. Jerzy Dobrowolski został szefem Departamentu Kadr MON,

płk. Józef Maruszewicz i ppłk. Władysław Godlewski zostali kierowniczymi pracownikami w

Orbisie,

ppłk. Leopold Cetkin został pracownikiem misji handlowej PRL w Moskwie,

mjr. Aleksander Mirecki i mjr. Jerzy Żukowski zostali zatrudnieni w dziennikarstwie.

Adam Meller – pracownik Informacji Wojskowej, a następnie dyplomata do roku 1968

Mjr. Izaak Maciechowski – od początku 1946 do jesieni 1952 pełnił służbę w GZI na stanowisku

oficera śledczego. Jesienią 1952 został przeniesiony do rezerwy ze względu na zły stan zdrowia.

W latach 1949-1952 Maciechowski prowadził wspólnie z innymi śledztwo w sprawie spisku w wojsku

Płk. Marian Cimoszewicz – Goldstein – oficer IW w Wojskowej Akademii Technicznej, w 1951

roku na jego rozkaz aresztowano komendanta Wojskowej Akademii Technicznej oraz kilkunastu

oficerów pracujacych na tej uczelni, którzy wcześniej byli w Armii Krajowej

Płk. Władysław Kochan – szef Zarządu Śledczego GZI w okresie lipiec 1948 – maj 1954. Oficer

Informacji od grudnia 1944, zastępca szefa Informacji Marynarki Wojojennej do maja 1947, szef

Informacji w Poznaniu do lipca 1948, zastępca szefa GZI do listopada 1954, członek partii od

1944

Ppłk. Mieczysław Notkowski – oficer śledczy do spraw szczególnej wagi w GZI (maj 1950 –

styczeń 1959), zastępca szefa Zarządu Śledczego GZI (styczeń 1951 – lipiec 1955), oficer

Informacji od 1945, członek partii, funkcjonariusz Informacji Wojskowej Okręgu III

Ppłk. Mateusz Frydman – szef Sekcji Śledczej Informacji w Bydgoszczy (1946 i 1947), zastępca

szefa Wydziału Śledczego GZI (1948 – czerwiec 1951), szef Wydziału Specjalnego GZI (czerwiec

1951 – kwiecień 1953), członek partii, członek Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego

Płk. Ignacy Krzemień – zastępca szefa II Oddziału GZI (sierpień 1945 – grudzień 1945), szef

II Oddziału GZI (grudzień 1945 – grudzień 1950), szef I Oddziału GZI (grudzień 1950 – grudzień

1952)

Płk. Jerzy Szerszeń – zastępca szefa Zarządu Informacji Okręgu Pomorskiego (listopad 1947 –

czerwiec 1949), szef Zarządu Informacji Okręgu Pomorskiego (maj 1948 – maj 1949), szef Zarządu

Informacji Lotnictwa (maj 1949 – lipiec 1949), szef Zarządu Informacji Warszawskiego Okręgu

Wojskowego (lipiec 1949 – sierpień 1951), szef Zarządu Marynarki Wojennej (lipiec 1951 – maj

1954), szef Oddziału I GZI (od maja 1954 do zniesienia GZI)

Płk. Antoni Skulbaszewski – zastępca szefa GZI (sierpień 1950 – sierpień 1954), poprzednio

naczelny prokurator wojskowy (1948 – październik 1950)

płk. Antoni Skulbaszewski

Kpt. Zygmunt Lindauer – pracę w organach Informacji rozpoczął w 1945 r. jako oficer śledczy

GZI, później pracował jako zastępca szefa Zarządu Informacji Marynarki Wojennej, następnie jako

Szef Informacji w Poznaniu i od sierpnia 1948 jako Szef Oddziału Śledczego GZI. Jesienią 1954 r.

został zwolniony ze stanowiska zastępcy szefa GZI do rezerwy

Mjr. Włodzimierz Mosiejczuk – były oficer 3 Dywizji Piechoty

Stanisław Laufer – Informacja 9 DP

oficerowie śledczy Informacji Wojskowej

kpt. Anatol Borel,
kpt. Marian Urbaniak,
kpt. Józef Kulak,
kpt. Michał Stern,
por. Kazimierz Turczyński,
kpt. Mikołaj Kulik
ppor. Gieca

Z pełnym poszanowaniem i respektem dla autorów, wydawców i praw autorskich, w dzisiejszych

czasach powszechnego przemilczania i fałszowania historii i faktów historycznych, uważamy za

szczególnie ważną powinność i obowiązek rozpowszechniania informacji, celem edukacji i

uświadamiania, oraz bezpardonowej walki z owymi przemilczeniami i fałszami.
Żydzi w polityce Polskiej

W Polsce Stalin używał żydów do niszczenia państwa Polskiego. Rosja używała żydów do

pilnowania Polaków. Po wojnie a nawet teraz nic się nie zmieniło rząd w większości to ŻYDOKOMUNA

. Nic się w Polsce nie zmienia . Specjalnie dla państwa lista , którą warto znać .

Nazwiska autentyczne rodowe niżej wymienionych osób zostały ustalone w oparciu o:
1) Dane tajne kartoteki ludności Polski przy Centralnym Biurze Adresów MSW (nr arch.

1/6526/1 – data archiwacji 9.07.1984, nr rejestracyjny 14750-99 – data rejestracji Wydz. III-2,

SUSW Warszawa).
2) Relacje osób znających osobiście wielu spośród wykazanych.
3) Dane ujawnione przez historyków w ich licznych publikacjach.
1. Jerzy Albrecht – Finkelstein
2. Amsterdamski – Saul Henrykowski
3. Stanisław Arski – Apfelbaum
4. Stefan Arski – Artur Salman
5. Bronisław Baczko – Gideon
6. Leszek Balcerowicz – Aaron Bucholtz
8. Jan K. Bielecki – Izaak Blumenfeld
9. Bolesław Bierut – Rotenschwanz
10. Alef Bolkowiak – Alef Gutman
11. Michał Boni – Jakub Bauer
12. Jerzy Borejsza – Beniamin Goldberg
13. Wiktor Borowicki – Aaron Berman
14. Marek Borowski – Szymon Berman – jego wuj – Jakub Berman
15. Stefan Bratkowski – Blumstejn
16. Stanisław Brodzki – Bronstejn
17. Jan Brzechwa – Jan Worobiec
18. Ryszard Bugaj – Izaak Blumfeld
19. Zbigniew Bujak – lewy syn rabina Małachowskiego
20. August Chełkowski – Dawid Cnajbaum
21. red. Kamila Chilińska – Halpern
22. Wiesław Chrzanowski – Szymon Knopfstejn
23. Adam Cichocki – Aaron Zigenbaum
24. Włodzimierz Cimoszewicz – Dawid Goldstein
25. Bernard Cukier – Kolski
26. Józef Cyrankiewicz – Izaak Cymerman
27. Marek Czekalski (prezydent Łodzi) – Wachter
28. Tadeusz Daniszewski – Dawid Kirschbaum
29. Ostap Dłuski – Adolf Langer
30. Jan Dobraczyński (pisarz) – Gutmacher
31. Ludwik Dorn – Dornbaum
32. Andrzej Drzycimski – Abraham Engel
33. Lech Falandysz – Aaron Fleischman
34. Arkady Fidler – Efroim Trusker
35. Pawel Finder – Pinkus
36. Aleksander Ford – Liwczyc
37. Władysław Frasyniuk – Rotenschwanz
38. Jerzy Frydberg – Izrael Frydberg
39. Bronisław Geremek – Berele Lewartow
40. Zofia Gomułkowa – Liwa Szoken
41. Henryk Goryszewski – Jakub Glikman
42. Jan Górecki – Muhlrad, dyr. gen. Min. Finansów
43. Wiktor Górecki – Muhlrad, komandos z 1968
44. Maria Górowska sędzia – Sad lub Berger
45. Halina Górska – Rasa Kugelschwanz
46. Alina Grafowska – Rasa Rotenfisch
47. Hanna Gronkiewicz-Waltz – Haka Grundbaum
48. Ryszard Marek Wroński – Goldberger
49. Wiktor Grosz – Izaak Medres
50. Jacek Groszkowski – Hersz Herszkowicz
51. Leon Halban – Blumenstok, prof. KUL-u
52. Aleksander Hall – Miron Hurman
53. Marian Hemar – jan Marian Herscheles
54. Józefa Hennelowa – Zyta Goldmond
55. Szymon Hirszowski – Szymon Hirsz
56. Józef Hubner – Dawid Szwarc
57. Piotr Ikonowicz – Dawid Goldsmith
58. Henryk Jabłoński – Apfelbaum
59. Jerzy Jakubowski – Miszkatenblit
60. Ludwika Jankowska – Luba Kowieńska
61. Andrzej Jaroszewicz – Aron Samet
62. Piotr Jasienica – Lech Benar
63. Jerzy Jaskiernia – Aaron Aksman
64. Mieczysław Jastrun – Agatstein
65. Tomasz Jastrun s. Mieczysława – Agatstein
66. Kalina Jędrusik – Makusfeld
67. Roman Juryś – Chaim Szacht
68. Jarosław i Lech Kaczyńscy – Kalkstein
DWIE TWARZE ŻYDÓW !!!

1. Ida Kamińska – Rachel, dyr. Teatru Żyd. w W-wie
2. Jan Karski kurier AK – J. Kozielewski-?
3. Andrzej Kern – Dawid Ginsberg
4. Jan Kobuszewski – Weisleder
5. adm. Piotr Kołodziejczyk – Robert Cajmer
6. Grzegorz Kołodko – Samuel Hanerman
7. Maria Komar generałowa – Riwa Zukerman
8. Janusz Korczak – Henryk Goldszmit
   Już wiadomo, że Żydzi zabijali Żydów, bo mieli w tym jakiś cel !?

A teraz :
ŻYDZI oskarżają POLAKÓW o zbrodnie ,
których sami dokonali !!!

1. Janusz Korwin-Mikke – Ozjasz Goldberg
2. Jerzy Kosiński – Josek Lewinkopf
3. Janina Kotarbińska – Dina Steinberg, ż. prof. Kotarbińskiego
4. Mikołaj Kozakiewicz – Jakub Kleinman
5. Helena Kozłowska – Bela Frisch
6. Stanisław Krajewski – Abel Kaimer
7. Hanna Krall – Haka Rejchgold
8. Krzysztof Król – Aaron Rosenbaum
9. Marian Krzaklewski – Dawid Zimmerman
10. Lucyna Krzemieniecka – Wiera Zeidenberg
11. Edward Krzemień (dziennikarz GW) – Wolf
12. Kunicki – Goldfinger
13. Kazimierz Kuratowski – Kuratow
14. Zofia Kuratowska-Jaszuńska – Goldman
15. Jacek Kuroń – Icek Kordblum
16. Aleksander Kwaśniewski – Izaak Stoltzman
17. Jolanta Kwaśniewska -Konty – Kohn
18. Stanisław Jerzy Lec – Letz de Tusch
19. Janusz Lewandowski – Aaron Langman
20. Olga Lipińska – Fajga Lippman
21. Teresa Liszcz – Rasa Lankamer
22. Jan Lityński – Jakub Leman
23. Lubiejski – Zygielman
24. Łozowski – Salomon Abramowicz
25. Aleksander Łuczak – Dawid Lachman
26. Helena Łuczywo – Chaber (ojciec), Guter (matka)
27. Aleksander Małachowski – Jakub Goldsmith
28. Marek Markiewicz – Samuel Moritz
29. Tadeusz Mazowiecki – Icek Dikman
30. Jacek Merkel – Samuel Nelken
31. Adam Michnik – Aaron Szechter
32. Andrzej Milczanowski – Aaron Edelman
33. Jerzy Milewski – Dawid Machonbaum
34. Leszek Moczulski – Robert Berman
35. Karol Modzelewski – Samuel Mendel
36. Zygmunt Modzelewski – Fischer
37. Jerzy Morawski – Izaak Szloma
38. Stanisław Nadzin – Gutman
39. Stefan Niesiołowski – Aaron Nusselbaum
40. Piotr Nowina-Konopka – Haim Kromer
41. Róża Ochabowa – Grunbaum
42. Andrzej Olechowski – Mosze Brandwein
43. Józef Oleksy – Szymon Buchwio (Łemek)
44. Jan Olszewski – Izaak Oksner
45. Janusz Onyszkiewicz – Jojne Grynberg
46. Jerzy Osiatyński – Szymon Weinbach
47. Janina Paradowska – Rachela Busch
48. Jan Parys – Haim Pufahl

49. Aleksander Paszyński – Finkelstein

50. Mirosława Pażyńska – Srula Kundelman
51. Lesław Podkański – Izaak Freinkel
52. Ezdra Podlaski – Rotenschwanz
53. Kazimierz Pomian – Furman lub Rotenschwanz
54. Radkiewiczowa, żona min. – Ruta Teitsch
55. Helena Radlińska, prof.- Rajchman, Akad.Organ.Sł. Społ.
56. Mieczysław Rakowski – Mojżesz Rak
57. Jan Reguła – Josek Mützenmacher
58. Jan Maria Rokita – Izaak Goldwicht
59. Adolf Rudnicki (pisarz) – Schneider
60. Jan Rulewski – Fikelman
61. Rutkowski # Botwin
62. Hanka Sawicka – Szapiro
63. Ryszard Setnik – Szymon Bauman
64. Izabela Sierakowska – Rebeka Sommer
65. Janusz Sityński – Jakub Leman
66. Ernest Skalski – Wilker lub Nimen
67. Skrzeszewski – Fokenman
68. Krzysztof Skubiszewski – Szymon Schimel
69. Władysław Sławny – Rosenberg
70. Antoni Słonimski – Stomma
71. Zenon Smolarek – Izaak Zimmerman
72. Ewa Spychalska – Salome Stein
73. Marian Starownik – Symeon Steinman
74. Stefan Starzewski – Gustaw Szusterman
75. Stanisław Stomma – Szaja Sommer
76. Michał Strąk – Baruch Steinberg
77. Julian Stryjkowski pisarz – Pesah Stark
78. Jerzy Stuhr aktor – Josek Feingold
79. Hanna Suchocka – Haka Silberstein
80. Bolesław Sulik – Jakub Steinberg
81. Kalman Sultanik – Chaim Studniberg
82. Irena Szewińska sportowiec – I. Kirszenstein
83. Stefan Szwedowicz brat Michnika – Szechter
84. Roman Szydłowski – Szancer
85. Wiesława Szymborska – Rottermund
86. Paweł Śpiewak – Stinger
87. Bolesław Tejkowski – Benio Tejkower
88. Jerzy Turowicz – Jakow Turnau
89. Stanisław Tuszewski – Salomon Hardnik
90. Magda Umer piosenkarka – Humer
    córka zbrodniarza UB
91. Jerzy Urban – Josek Urbach
92. Mieczysław Wachowski – Jakub Windman
93. Henryk Walczak – Zukerman
94. Lech Wałęsa – Lejba Kohne
95. Dawid Warszawski – Konstanty Gebert
96. Adam Ważyk (poeta) – Wagman
97. Andrzej Werblan – Aaron Werblicht
98. Andrzej Wieczorkiewicz – Hirsz Gelpern
99. Aleksander Wirpsza – Leszek Szaruga
100. Dariusz Wójcik – Dawid Wisental
101. Andrzej Wróblewski – Andrzej Ibislauer
102. Ludmiła Wujec – Okrent
103. Jan Wyka – Leopold Wessman
104. Roman Zambrowski – Rubin Nusbaum
105. Janusz Zaorski – Jakub Bauman
106. Andrzej Zoll – Rojeschwanz, b. prezes Tryb. Konst.
107. Janusz Ziółkowski – Izaak Zemler

Wojskowi

1. gen. Edward Braniewski – Brandsteter
2. gen. Jan Drzewiecki – Holzer
3. gen. Marian Graniewski – Gutaker
4. gen. Wiktor Grosz – Izaak Medres
5. gen. Artur Jastrzębski – Artur Ritter (Niemiec)
6. gen. Grzegorz Korczyński – Kalinowski
7. gen. Leszek Krzemień – Maksymilian Wolf
8. gen. Matejewski – Kugelschwanz
9. gen. Marian Naszkowski – Wasser
10. gen. St. Popławski – Siergiej Grochow (Rosjanin)
11. gen. Karol Świerczewski – Walter Goltz lub Tenenbaum
12. gen. Leon Turski – Tennenbaum
13. gen. Mieczysław Wągrowski – Izaak Pustelman
14. gen. Tadeusz Wilecki – Wałłach
15. gen. Zarako-Zarakowski – Zarako, Nacz. Prok. WP
16. gen. Janusz Zarzycki – Neugebauer
17. płk Michał Bron – Bronstein, prac. MSZ
18. płk dr Charbicz – Marek Heberman, kom.Szpit.Woj.,Warszawa
19. płk Otto Fiński – Finkenstein, szef sztabu “Służba Polsce”
20. płk Garbowski – Caber lub Gruber, d-ca dyw.
21. płk Gradlewski – Goldberg, GZP WP
22. płk Mieczysław Kowalski – Kohn
23. płk Anatol Liniewski – Liberman, prac. ASG
24. płk Rosiński – Rosenberg, DOW
25. płk Rotowski – Rotholtz, szef Zarz. Sł. Techn. WP
26. płk St. Sokołowski – Szabat, prac. WAP
27. płk Paweł Solski – Pinkus, szef Sł. Samoch. WP
28. płk Szulczyński – Szulcynger, d-ca pułku
29. płk Wł. Tykociński – Tikotiner, attache wojsk.
30. płk Wadlewski – Waldman, dyr. Dep. Wojsk. w Min. Zdrowia
31. płk Żarski – Silberstein, prac. WAP
32. ppłk Jerzy Bryn – Izrael Alter, prac. MSZ
33. ppłk Jan Dolanowski – Dollinger, DOW
34. ppłk Adam Łaski – Gutbrot, prac. ASG
35. ppłk Henryk Zieman – Zysman, DOW
36. mjr Roman Domanski – Rosenstand, DOW
37. mjr Marcel Kot – Abram Sterenzys
38. mjr Józef Śliwiński – Flaumenbaum, szef Wyd. “Służba Polsce”
39. mjr Henryk Umiński – Keff
40. Filip Berski – Badner, prokurator wojskowy
41. Kazimierz Golczewski – Bauman, Nacz. Prok. Wojsk.
42. sędzia Franciszek Kapczuk – Natanel Frau, Sąd Wojsk. Wrocław
43. Maksymilian Litiński – Lifszyc, Nacz. Prok. Wojsk.
44. Lubiejski – Zygielman, II Zarząd
45. Jakub Lubowski – Chase Smen, prok. Dep. Sł. Spraw.
46. Jan Orliński – Unterweiser, Prok. Wojsk.
47. Henryk Podlaski – Fink, Nacz. Prok. Wojsk.
48. Rajski – Rajgrodzki, II Zarząd
49. Roman Rawicz – Vogel, Najw. Sąd Wojsk.
50. Henryk Trojan – Adler, II Zarząd
51. Henryk Walczak – Zukerman
52. Zagórski – Winter, II Zarząd
53. Arnold Załęski – Załkind, prac. Prok. Wojsk.

Pracownicy MSW

1. gen. Józef Hübner – Dawid Szwarc
2. gen. Matejewski – Kugelschwanc
3. gen. Miecz. Moczar – Mykoła Demko Ukrainiec
4. Gen. Julian Polan – Harasim, morderca sądowy
5. gen. Roman Romkowski – Natan Grinspan-Kikiel

6. gen. Józef Maria Różański – Rosenzweig

7. płk Leon Andrzejewski – Ajzen Lejb-Wolff, dyr. Gabin. Ministra
8. płk Bielecki – Moniek Buchman, szef WUBP Kraków
9. płk Julia Brystiger – Prajs
10. płk Górecki – Goldberg, dyr. Depart. IX
11. płk Mieczysław Mietkowski – Mojżesz Borowicki, doradca MSW
12. płk Orłowski – Kugelschwanz
13. płk Marian Reniak – Marian Strużyński
14. płk Józef Różański – Josek Goldberg, dyr. dep. MBP
15. płk Sienkiewicz – Lewi, dyr. depart.
16. płk Szeryński – Szhnkman, prac. MBP
17. płk Józef Światło – Izaak Fleischfarb, z-ca dyr. depart. X
18. ppłk Helena Wolińska-Brus – Ochsmann
19. mjr Adam Kornecki – Dawid Kornhendler, szef WUBP Kielce
20. Antoni Alster – Nauman, v-ce szef MBP
21. Barbara Giller – Basze Lea, prac. MBP
    Lista znanych Żydów mających wpływ na rządy w Polsce ( alfabetycznie)
22. Jacek AMBROZIEWICZ b. szef URM u Mazowieckiego
23. Bogusław BAGSIK aferzysta, ukradł 4.5 mln.dol.
24. Leszek BALCEROWICZ b. V-Premier, Min. Finansów
25. Ryszard BUGAJ Przew.UP-zbiorow żyd.-kom.
26. Zbigniew BUJAK Unia Pracy, agent w NSZZ “Solidarność”
27. Juliusz Jan BRAUN Unia Wol., Przew.Sejm.Kom.Kult.
28. Michał BONI b. Min. pracy, liberał
29. Bogdan BORUSEWICZ Unia Wolności
30. Jan Krzysztof BIELECKI b. Premier RP, Unia Wolności
31. Marek BOROWSKI V-Premier, Minister Finansów
32. Andrzej CELINSKI Unia Wolności
33. Jerzy CIEMNIEWSKI Unia Wolności
34. Elżbieta CHOJNA-DUCH V-Minister Finansów
35. Wiesław CHRZANOWSKI b. Marszałek Sejmu, przew.ZChN
36. Izabela CYWINSKA b. Min. Kultury
37. Kazimierz DEJMEK Minister Kultury
38. Ludwik DORN Przew.. Poroz. Centrum
39. Andrzej DRAWICZ b. Prezes Radiokomitetu
40. Marek EDELMAN sztandarowa postać dział. Żydów
41. Lech FALANDYSZ z-ca Szefa Kancelarii Prezydenta
42. Dariusz FIKUS Red. Nacz.RZECZYPOSPOLITA
43. Wlasyslaw FRASYNIUK Unia Wolności
44. Aleksander GAWRONIK aferzysta
45. Bronisław GEREMEK U.W. główny ideolog Antypolonizmu.
46. Hanna GRONKIEWICZ-WALZ Prez. Narod. Banku Polskiego
47. Aleksander HALL Przew. Partii Konserwatywnej
48. Bogdan JASTRZEBSKI Wojewoda Warszawski
49. Andrzej JONAS Przew. Unii Wydawców Prasy
50. Jarosław KACZYNSKI Przew. Porozumienia Centrum
51. Lech KACZYNSKI b.Prezes Najw.Izby Kontroli
52. Wiesław KACZMAREK Min.Przekszt.Wlasnosciowych
53. Stefan KAWALEC b. Dyr.w Min.Finans. Bank Śląski
54. Bronisław KOMOROWSKI b. Wicemin. Obr. Narodowej
55. Marian KRZAK Przew. Zw. Bankow Polskich
56. Piotr NOWINA KONOPKA Unia Wolności
57. Waldemar KUCZYNSKI b. Min.Przek .Własności
58. Zofia KURATOWSKA V-Marszalek Sejmu U.W.
59. Jacek Kuroń 1948 Szczecin likw. ZHP, członek KC PZPR, organizator czerwonego harcerstwa
60. Krzysztof KOZLOWSKI b. Minister Spraw Wewnętrznych
61. Aleksander KWASNIEWSKI były czl.KC PZPR, przew.SLD
62. Barbara LABUDA Unia Wolności
63. Jan LITYNSKI Unia Wolności
64. Bazyli LIPSZYC b. doradca Min.Finansow

65. Janusz LEWANDOWSKI b. Min. Przekszt. Wlasn.

66. Wojciech MANN właściciel Radia KOLOR

67. Ewa LETOWSKA b. Rzecz. Praw Obywatelskich
68. Maciej LETOWSKI zastępca red. naczelnego LAD-u
69. Krzysztof MATERNA współwłaściciel Radia KOLOR
70. Tadeusz MAZOWIECKI b.Prem., b.Przew. Unii Wolności
71. Adam MICHNIK Red. Nacz. GAZETY WYBORCZEJ
72. Wojciech MACIAG b. Wiceminister Finansów
73. Aleksander MALACHOWSKI V-Marszalek Sejmu,Unia Pracy
74. Witold MODZELEWSKI Wiceminister Finansów
75. Tomasz NALECZ Unia Pracy
76. Piotr NAJMSKI Przew.Klubu Atlantyckiego
77. Marek NOWICKI Kom. Hel. Praw Czlowieka
78. Malgorzata NIEZABITOWSKA b.Rzecz.Pras.Mazowieckiego
79. Michał OGOREK twórca Antypolonizmu
80. Janusz ONYSZKIEWICZ b. Min.Obr.Nar., Unia Wolności
81. Jerzy OSIATYNSKI b. Min. Finansow,Unia Wolności
82. Daniel PASSENT publicysta
83. Aleksander PASZYNSKI b. Minister Budownictwa
84. Andrzej POTOCKI Rzecz. Pras. Unii Wolności
85. Danuta PIONTEK byznesmenka, Part. Suchock.
86. Mieczyslaw RAKOWSKI b.I.Sekr.PZPR, b.Prem.PRL
87. Alicja RESICH-MODLINSKA prezenterka w TVP
88. Jan Maria ROKITA b. szef URM, Unia Wolności
89. Wiesław ROZLUCKI Prezes Gieldy Pap. Wartosciowymi
90. Jan RUTKIEWICZ Burmistrz W-wa Srodmiescie
91. Tadeusz ROSS twórca Antypolonizmu
92. Ireneusz SEKULA aferzysta, b. V-Premier PRL-u
93. Ernest SKALSKI z-ca Red.Nacz. GAZETY WYBOR.
94. Krzysztof SKUBISZEWSKI b. Min. Spraw Zagranicznych
95. Marek SIWIEC Krajowa Rada Radiofonii I TVP
96. Andrzej SZCZYPIORSKI Literat, twórca Antypolonizmu
97. Hanna SUCHOCKA b. Premier, Unia Wolności
98. Marcin SWIECICKI b.czl.KC PZPR,Prez.W-wy, UW
99. Jacek SERYUSZ-WOLSKI Integracja d/s Europejskich
100. Tadeusz STRYJCZYK b.Min.Przem.,doradca Suchockiego
101. Grazyna STANISZEWSKA Unia Wolności
102. Szymon SZURMIEJ Przew.Sw.Federacji.Zydow Polskich
103. Anna SZULC Prezenterka TVP
104. Ewa SPYCHALSKA Przewodn. OPZZ
105. Jacek TAYLOR Unia Wolności
106. Jerzy TUROWICZ sztandarowa postać Żydów w Posce
107. Witold TRZECIAKOWSKI b.Min.w rzadzie Mazowieckiego
108. Jerzy URBAN b.Przew.Radiokom.,b.Rzecz.Pras .
     rzadu PRL,red.nacz.tygodnika NIE
109. Kazimierz UJAZDOWKI Koalicja Konserwatywna
110. Janusz WAISS współwłaściciel Radia ZET
     90 Piotr WIERZBICKI red. nacz. GAZETY POLSKIEJ
111. Andrzej WIELOWIEJSKI Unia Wolności
112. Henryk WUJEC Unia Wolności
113. Andrzej WOYCIECHOWSKI właściciel Radia ZET
114. Wojciech ZIEMBINSKI Str.Wiern.Rzeczypospolitej,
     agentura żydowsko – niemiecka.
115. Andrzej ZAREMBSKI b. Rzecz.Pras.Kr.Rady Rad.i TVP
116. Andrzej ZOLL Przew. Trybun. Konstytucyjnego.
117. Antoni MACIEREWICZ b. Min.Spr.Wew., Przew. Ak.Pol.

Liste sporządzono na podstawie Kartoteki Ludności Centralnego Biura Adresów MSW. Nr arch.:

1/6526/1; Data Arch.: 9.07.1984r.; Organ Rej.: Wydz. III-2SUSW W-wa;Nr Rej:. 14750-99;Data Rej.:

29.06.1969r.

I CIEKAWOSTKA DLA WYTRWAŁYCH

4 miliony Żydów zamieszkałych w Polsce jest członkami Światowej Federacji Żydów – według

oświadczenia Szymona SZURMIEJ w Telewizji Warszawskiej.
Udokumentowanych jest w zasobach archiwalnych MSW 2 miliony i 700 tysięcy, w czym olbrzymia

liczba Żydów ukrywających swoje pochodzenie.
Większość Żydów zajmuje kluczowe stanowiska w masmediach, kulturze, polityce i gospodarce.
Żydzi twierdzili, ze w obozach zginęło 3 ml 400 tys. czyli 100% ludności żydowskiej z

przedwojennej Polski! Ostatnie kalkulacje podają 110 tysięcy.
Przed i w 1939 roku Żydzi polscy uszli przeważnie do Związku Sowieckiego. Oni powrócili

przebrani za II Dywizje Piechoty tzw. Wojska Polskiego.
Jakub Berman i inni żydowscy zbrodniarze wojenni wprowadzili władze żydokomuny terrorem.

Wyszkoleni przez NKWD Żydzi z Rosji tworzyli 70% ilości pracowników i cale kierownictwo Urzędu

Bezpieczeństwa. Ludzie ginęli jak za czasów bolszewickiej rewolucji w Rosji. Ponad 1 milion

polskich patriotów przeszedł przez ciężkie wiezienia i obozy pracy niewolniczej, jak w kopalni

uranu w Kowarach. 1 milion 100 tysięcy wywieziono do gułagów w Związku Sowieckim, w tym co

najmniej 300 tysięcy inteligencji mogącej utworzyć administracje państwa. Nieokreślona liczbę

patriotów z AK, SZ., Bach i opozycje rozstrzelano, zamęczono na śmierć lub latami trzymano w

więzieniach.
W walce z okupantem hitlerowskim zginęło 10% stanu żołnierzy AK. Pod okupacja sowiecka

zginęło 90%.
Żydzi polscy szpiclowali i wyszukali opozycje polska i sporządzili listy w Gminach

Żydowskich, według których NKWD zlikwidowało polskich patriotów.
W 1989 przeprowadzono holocaust na narodzie polskim postanowieniem tajnego rzadu

żydowskiego, Sanhedrynu brukselskiego: Międzynarodowy Fundusz Walutowy zdewastował kraj

prywatyzacja i lichwiarskim zadłużeniem przeprowadzonym głównie przez Żydów Sachsa i Sorosa.
Obecna elita polityczna to dzieci morderców, jak W. Cimoszewicz i M. Borowski. Ich rodowód

polityczny to PKP, PPR, PZPR, UW i UP.
Kiedy Natanyahu przyjedzie do USA, to spotyka się z organizacjami żydowskimi. Kiedy

Cimoszewicz, KWAśNIEWSKI przyjechali to – też, ale nie spotkali się z Kongresem Polskim i

uchodźcami polskimi.
Żydzi zmienili nazwiska, niektórzy nawet imiona rodziców i obecnie pozują na najlepszych

Polaków.
Żydzi kształcili się korzystając z przywilejów w żydokomunie, a obecnie kształcą następny

swój miot w prywatnych szkołach i uniwersytetach zagranicznych. Przykład: Hanna Suchocka (Haik

Silberstein) lub K. Skubiszewski Szymon Szimel.
Hanna Suchocka Haik Silberstein uczestniczyła w ostatniej konferencji Bilderbergow. Jej

uzgodnienia tam SA trzymane w tajemnicy przed Polakami.
Aaron Szechter Adam Michnik powiedział w telewizji australijskiej, gdzie wystąpił w

jarmułce, że Żydzi w Polsce przygotowują ekspansje i mogą ją zrealizować, gdyż Polacy to stado

tępych baranów.
Wyniki wyborów ulęgły dystorsji przez zawiłe i pokrętne ordynacje.
Ksiądz prałat Henryk Jankowski postuluje, aby kandydat w wyborach musiał okazać się

świadectwem, że jest Polakiem wywodzącym się z conajmniej trzech pokoleń polskich i nie ze

zdrajców ojczyzny nie daleko pada jabłko od jabłoni), żeby Polska była Polska. Na to istnieje

precedens Anglii, Izraela, Japonii i Szwecji.
Jednak Żydzi kontrolują 90% prasy a także wydawnictwa, telewizję i radio i urabiają opinie

wyborców propagandą. Powodują oni podwójnym standardem prawdy . Dezinformacja zamęt w

społeczeństwie, demoralizacje, podważają katolicyzm, z którego Narod czerpie swoja sile, poprzez

sprzeciwianie się naukom Kościoła itd. W Polsce, jak w USA, obowiązuje Political Correctness

poprawność polityczna. Gazeta Wyborcza i Nie. to gazety żydowskie. Żydostwo stworzyło państwo w

państwie.
Unia Wolności jest partią żydowską. Inne partie są zinfiltratrowane przez manipulatorów

żydowskich.
2 tysiące agentów Mosadu spenetrowało gospodarkę i politykę.
Plany Żydów:
– wyniszczyć kraj finansowo;
– pozbawić 5 milionów pracowników posad poprzez zrujnowanie zakładów pracy, nawet tych które

przetrwały od 1918 roku;
– zrujnować rolnictwo aby 3 miliony rolników emigrowało za chlebem;
– oczyścić kraj z inteligencji patriotycznej;
– wyludnić kraj innymi sposobami do liczby 15 milionów Polaków, którzy będą służyć

kolonizatorom żydowskim za wyrobników;
– zwiększyć opłaty za uniwersyteckie studia i naukę w szkołach średnich, aby Polacy mieli

tylko podstawowe wykształcenie niezbędne do najemnej pracy w resorcie usług i pracy robotniczej

według schematu wypracowanego na Palestyńczykach.
To tylko krótki rys naszej najnowszej historii, ale warto go poznać i z tą wiedzą dokonywać

wyborów.